6 Υποψηφιότητες για Οσκαρ το 2018
Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού, Β' Γυναικείου, Μουσικής, Ενδυματολογίας.
[πρεμιέρα: 1/2/2018]
Κοινωνικό Δράμα / Σκηνοθεσία-Σενάριο: Πολ Τόμας Άντερσον / Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Βίκι Κριπς, Λέσλι Μάνβιλ / Μουσική: Τζόννυ Γκρίνγουντ / Διανομή: UIP / Παραγωγή: ΗΠΑ / Διάρκεια: 2ω 10λ / Μπάτζετ: 35.000.000 $ / Παγκόσμιες Εισπράξεις: 28.000.000 $ (μέχρι στιγμής 20/2/18, αλλά με μικρό περιθώριο μεταβολής ως την λήξη προβολής της).
Υπόθεση: Στο Λονδίνο του '50 ο Ρέινολντς Γούντκοκ είναι ένας διάσημος μόδιστρος με μια αυστηρά ιδιόρρυθμη καθημερινότητα στην προσωπική του ζωή, την οποία και πρόκειται να ταράξει η γνωριμία του με μία μούσα του, με απρόβλεπτες προεκτάσεις..
Το μονοπάτι του σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον διασταυρώνεται για άλλη μια φορά με εκείνο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις, μετά από την πρώτη τους συνεργασία του 2007 στο Οσκαρικό φιλμ "Θα Χυθεί Αίμα / There Will Be Blood". Σημαδιακή συνάντηση, εφόσον ο Πρωταγωνιστής επανεξετάζει το δικό του μονοπάτι ώστε να ακολουθήσει εκείνο του Σκηνοθέτη. Διότι η ταινία αυτή έκανε τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, να αναθεωρήσει την απόφασή του για τίτλους τέλους της κινηματογραφικής του καριέρας, ώστε να φορέσει για μία ακόμα φορά και τελευταία, το κουστούμι του Ηθοποιού.. Και μάλιστα αυτό το κουστούμι του, θα το έχει ράψει ο ίδιος ως Reynolds Woodcock, ένας ιδιόρρυθμος μόδιστρος υψηλής κοινωνίας.
Το ερμηνευτικό κουστούμι του πρωταγωνιστή, εφαρμοστό, κομψό και στιλάτο, με οσκαρική ραφή και φανταχτερό ύφασμα. Δεν μπορείς να μην το προσέξεις και να μην το σεβαστείς. Για αυτό και είναι πολύ πιθανό αυτό το κουστούμι φέτος στο τσεπάκι του αντί για μεταξωτό μαντίλι, να φέρει το 4ο χρυσό αγαλματίδιο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Είναι όμως εξίσου καλοραμμένο το κουστούμι της ταινίας και εφάμιλλο με εκείνο του πρωταγωνιστή; Δυστυχώς Όχι! Παρότι φέρει αρκετές υποψηφιότητες για όσκαρ, θεωρώ πως δεν το αντιπροσωπεύουν. Κλειστοφοβική Σκηνοθεσία εσωτερικών χώρων, με ελάχιστες στιγμιαίες εξωτερικές αποδράσεις. Με έναν φακό που στην προσπάθειά του να εστιάσει σε βάθος στους χαρακτήρες, διστάζει να κάνει αρκετά βήματα πίσω, με αποτέλεσμα κοντινά πλάνα που περιορίζουν το φόντο, διαιωνίζοντας την κλειστοφοβική αίσθηση και παραμερίζοντας την κινηματογραφική. Επίσης το πλέον σπάνιο κινηματογραφικό φορμάτ του 1.85:1 (περιορισμένο WideScreen) ενισχύει την αίσθηση Τηλεοπτικής παραγωγής. Το σενάριο φέρει την "ραφή" του ίδιου του Σκηνοθέτη με βιαστικό γάζωμα που ξεφεύγει από την καθοδήγηση του πατρόν. Ένα σενάριο που μιλάει για την αγάπη και την συντροφικότητα, αγνοώντας θεμέλιους ηθικούς κανόνες, σε βαθμό που μπορεί να χαρακτηριστεί και επικίνδυνο ως προς τα μηνύματά του. Γιατί την Αγάπη και το Ενδιαφέρον τα Κερδίζεις και δεν τα Απαιτείς, ούτε τα Επιβάλεις με Οποιοδήποτε Τρόπο. Και Κυρίως όταν στα Επιβάλουν, δεν πρέπει να τα Αποδεχτείς!!! Ενώ το σενάριο δεν εκτελεί ούτε τα δραματουργικά του καθήκοντα, αφού κάθε του κίνηση προδίδετε από την προηγούμενη, ενώ κάνει κύκλους προσπαθώντας να βρει διέξοδο. Η ταινία προσπαθεί να απεγκλωβιστεί, όπως και οι ήρωές της μέσα από ένα "δωμάτιο". Και εντέλει ο απεγκλωβισμός ξαφνιάζει, αφού δεν ξεπροβάλει από την πόρτα, αλλά ούτε από το παράθυρο.. Μα από μια μουτζουρωμένη καμινάδα, με τους ήρωες να απεγκλωβίζονται μεν, αλλά με έντονα μουτζουρωμένο Κουστούμι και Φόρεμα. Μουτζούρα που όπως προανέφερα μπορεί να χαρακτηριστεί και επικίνδυνη, ανάλογα με τον θεατή που θα την εισπνεύσει..
Συνοψίζοντας.. Μια ταινία όπου Ερμηνευτικά καθηλώνει τον θεατή, τον αφήνει αδιάφορο Σκηνοθετικά, Σεναριακά ξαφνιάζει, ίσως κάποιους νευριάσει & διχάσει. Δίνει πάντως τροφή για κουβέντα και σκέψη. Ένα κουστούμι θεωρώ πολύ Στενό για το ανάστημα ενός Ντάνιελ Ντέι Λιούις και κάπως Άκομψο για την Τελική του Κινηματογραφική Πασαρέλα..
Διάφανη σαν πετονιά η "Αόρατη Κλωστή" του Πολ Τόμας Άντερσον.. Όντως Αόρατη!!!
Το ερμηνευτικό κουστούμι του πρωταγωνιστή, εφαρμοστό, κομψό και στιλάτο, με οσκαρική ραφή και φανταχτερό ύφασμα. Δεν μπορείς να μην το προσέξεις και να μην το σεβαστείς. Για αυτό και είναι πολύ πιθανό αυτό το κουστούμι φέτος στο τσεπάκι του αντί για μεταξωτό μαντίλι, να φέρει το 4ο χρυσό αγαλματίδιο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Είναι όμως εξίσου καλοραμμένο το κουστούμι της ταινίας και εφάμιλλο με εκείνο του πρωταγωνιστή; Δυστυχώς Όχι! Παρότι φέρει αρκετές υποψηφιότητες για όσκαρ, θεωρώ πως δεν το αντιπροσωπεύουν. Κλειστοφοβική Σκηνοθεσία εσωτερικών χώρων, με ελάχιστες στιγμιαίες εξωτερικές αποδράσεις. Με έναν φακό που στην προσπάθειά του να εστιάσει σε βάθος στους χαρακτήρες, διστάζει να κάνει αρκετά βήματα πίσω, με αποτέλεσμα κοντινά πλάνα που περιορίζουν το φόντο, διαιωνίζοντας την κλειστοφοβική αίσθηση και παραμερίζοντας την κινηματογραφική. Επίσης το πλέον σπάνιο κινηματογραφικό φορμάτ του 1.85:1 (περιορισμένο WideScreen) ενισχύει την αίσθηση Τηλεοπτικής παραγωγής. Το σενάριο φέρει την "ραφή" του ίδιου του Σκηνοθέτη με βιαστικό γάζωμα που ξεφεύγει από την καθοδήγηση του πατρόν. Ένα σενάριο που μιλάει για την αγάπη και την συντροφικότητα, αγνοώντας θεμέλιους ηθικούς κανόνες, σε βαθμό που μπορεί να χαρακτηριστεί και επικίνδυνο ως προς τα μηνύματά του. Γιατί την Αγάπη και το Ενδιαφέρον τα Κερδίζεις και δεν τα Απαιτείς, ούτε τα Επιβάλεις με Οποιοδήποτε Τρόπο. Και Κυρίως όταν στα Επιβάλουν, δεν πρέπει να τα Αποδεχτείς!!! Ενώ το σενάριο δεν εκτελεί ούτε τα δραματουργικά του καθήκοντα, αφού κάθε του κίνηση προδίδετε από την προηγούμενη, ενώ κάνει κύκλους προσπαθώντας να βρει διέξοδο. Η ταινία προσπαθεί να απεγκλωβιστεί, όπως και οι ήρωές της μέσα από ένα "δωμάτιο". Και εντέλει ο απεγκλωβισμός ξαφνιάζει, αφού δεν ξεπροβάλει από την πόρτα, αλλά ούτε από το παράθυρο.. Μα από μια μουτζουρωμένη καμινάδα, με τους ήρωες να απεγκλωβίζονται μεν, αλλά με έντονα μουτζουρωμένο Κουστούμι και Φόρεμα. Μουτζούρα που όπως προανέφερα μπορεί να χαρακτηριστεί και επικίνδυνη, ανάλογα με τον θεατή που θα την εισπνεύσει..
Συνοψίζοντας.. Μια ταινία όπου Ερμηνευτικά καθηλώνει τον θεατή, τον αφήνει αδιάφορο Σκηνοθετικά, Σεναριακά ξαφνιάζει, ίσως κάποιους νευριάσει & διχάσει. Δίνει πάντως τροφή για κουβέντα και σκέψη. Ένα κουστούμι θεωρώ πολύ Στενό για το ανάστημα ενός Ντάνιελ Ντέι Λιούις και κάπως Άκομψο για την Τελική του Κινηματογραφική Πασαρέλα..
Διάφανη σαν πετονιά η "Αόρατη Κλωστή" του Πολ Τόμας Άντερσον.. Όντως Αόρατη!!!
(Ένα από τα Ελάχιστα Εξωτερικά πλάνα της Ταινίας)
Η Γνώμη και των Υπόλοιπων Κριτικών καθώς και η Γνώμη του Κοινού (η οποία ταυτίζεται περισσότερο με την δική μου Βαθμολογία):
Η Γνώμη και των Υπόλοιπων Κριτικών καθώς και η Γνώμη του Κοινού (η οποία ταυτίζεται περισσότερο με την δική μου Βαθμολογία):
Αναλυτικότερα η Γνώμη του Κοινού: Οι Περισσότεροι έβαλαν 2 Αστέρια, ενώ ότι αρκετοί Ενοχλήθηκαν από το Σενάριο προκύπτει από το μεγάλο πλήθος στα 0 και 0,5 Αστέρια. Πάντως το Κοινό και Εισπρακτικά γύρισε την πλάτη στην ταινία αφού δεν τις επέτρεψε ούτε να πλησιάσει το Μπάτζετ της το οποίο ανέρχεται στα 35.000.000 $, ενώ οι Παγκόσμιες Εισπράξεις ίσα που αγγίζουν τα 28.000.000 $, την στιγμή που πλησιάζει η λήξη της προβολής της, επομένως δεν μπορεί να αλλάξει κάτι σημαντικά στις εισπράξεις της.. Άρα η ταινία δυστυχώς "Μπήκε μέσα" για τα καλά.. Κρίμα για το Φινάλε της Καριέρας ενός ηθοποιού του "Αναστήματος" του Ντάνιελ Ντέι Λιούις :(
H Κριτική & σε Ηχητικό βίντεο για όσους βαριούνται να διαβάζουν:
Τρέιλερ: