[Πρεμιέρα: 20-04-2017]
Περιπέτεια Sci-Fi / Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Εσπινόζα / Σενάριο: David Guggenheim / Πρωταγωνιστούν: Τζέικ Γκίλενχαλ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Ράιαν Ρέινολντς, Χιρογιούκι Σανάντα / Παραγωγή: ΗΠΑ 2017 / Διάρκεια: 104'' λεπτά / Διανομή: Feelgood Entertainment
Υπόθεση: Το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συλλέγει από τον Άρη έναν μικροσκοπικό Ζωντανό Οργανισμό για την απόδειξη Εξωγήινης Ζωής.. Όμως ο Ζωντανός αυτός οργανισμός αναπτύσσει όγκο με μεγάλη ταχύτητα, καθώς και την νοημοσύνη του και οι διαθέσεις του είναι άκρως επιθετικές προς το πλήρωμα..
Η μόδα και στον κινηματογράφο είναι ρόδα που γυρίζει, καθώς πλέον όλο και περισσότερες Sci-Fi παραγωγές κατακλύζουν τις αίθουσες, θυμίζοντας την δεκαετία του 80''. Άλλη μία λοιπόν Sci-Fi ταινία με θέμα την Εξωγήινη Ζωή. Η ταινία δείχνει ότι τελικά υπάρχει Ζωή στον Άρη, αλλά δεν μας πείθει για την Ζωντάνια της ίδιας.
Η Σκηνοθετική προσέγγιση του Ντάνιελ Εσπινόζα έχει λανθασμένο προσανατολισμό ρεαλισμού. Αψηφά τον Ρεαλισμό σε κάθε πτυχή του φιλμ με μόνη εξαίρεση την ρεαλιστική απόδοση της έλλειψης της βαρύτητας. Με αιωρούμενες στροβιλιζόμενες κινηματογραφικές λήψεις που δίνουν μεν την αίσθηση της αιώρησης στον θεατή, αλλά παράλληλα τον ζαλίζουν και τον "ανακατεύουν" σε έντονο βαθμό. Θα ήταν προτιμότερο σταθερές λήψεις να απεικονίζουν αιωρούμενα θέματα για να αποφευχθεί αυτή η ταλαιπωρία του θεατή. Τα πλάνα περιορίζονται στο διάστημα, περιορίζοντας την ποικιλία των εικόνων και των χρωμάτων. Σε μια τόσο περιορισμένη γκάμα εικόνων, οι κουραστικές για τον εγκέφαλο λήψεις κάνουν τον θεατή να ασφυκτιεί. Γεγονός που δεν συνέβαινε στο "Gravity" (2013) του Αλφόνσο Κουαρόν, παρότι κι εκεί τα πλάνα περιοριζόντουσαν αυστηρά στο διάστημα.
Το σενάριο απλά σκιαγραφεί περιμετρικά το στόρι, χωρίς να το εμπλουτίζει, περιορίζοντας τις δυνατότητες δραματουργικής εξέλιξης. Η προβλεψιμότητα της κάθε σκηνής, δίνει άδεια στο σασπένς και η αγωνία του θεατή περιορίζεται στα κλισέ του τύπου: "Έλα να κλείσουν γρήγορα την πόρτα πριν τους προλάβει ο Εξωγήινος". Ενώ οι σπλάτερ σκηνές αίματος, προσθέτουν ένα ακόμα λιθαράκι στο "ανακάτεμα" του στομαχιού. Οι Χαρακτήρες ήταν μονοδιάστατοι σαν διάφανη επίπεδη κόλα χαρτί. Χωρίς βάθος, δίχως συναίσθημα, εξυπηρετώντας τυπικά, ερμηνευτικά χρέη απόδοσης των ρόλων τους. Ανεπιτυχής η προσπάθεια συγκίνησης του θεατή, με άστοχους διαλόγους & με άψυχες ερμηνείες.
Ως λάτρης του είδους Sci-Fi, δηλώνω την περίτρανη απογοήτευσή μου από το εγχείρημα.. Το στόρι πάντως είχε δυνατότητες να προσφέρει κάτι πιο ενδιαφέρον, αλλά δεν πλαισιώθηκε από την κατάλληλη ομάδα συντελεστών. Βαθμολογώ το φιλμ με ένα αστέρι κι αυτό το βάζω μόνο και μόνο, επειδή αφορά το αγαπημένο μου είδος. Θα σας πρότεινα αν αποφασίσετε να παρακολουθήσετε αυτή την ταινία, να έχετε άδειο στομάχι, γιατί αν δεν έχετε, ίσως αδειάσει εντός της αιθούσης.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω σε μία πρόταση: "Ένας Ζωντανός Τίτλος, για μια Ψόφια Ταινία". Όταν έβλεπα το πόστερ πριν δω την ταινία, δεν είχα φανταστεί τι μπορεί να σήμαινε αυτή η παλάμη με τα δάχτυλα ανοιχτά μέσα από το κράνος.. Τώρα όμως κατάλαβα.. Μια Μούντζα..
Alien με μορφή μέδουσας..
Μια γρήγορη και συνοπτική ματιά σε Θετικά & Αρνητικά της Ταινίας:
Τρέιλερ: