Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

25 Ιανουαρίου 2016

κριτική: ΝΟΤΙΑΣ [****]



[Πρεμιέρα: 14/01/2016]

Κοινωνική / Σκηνοθεσία-Σενάριο-Παραγωγή: Τάσος Μπουλμέτης / Ηθοποιοί: : Μαρία Καλλιμάνη, Γιάννη Νιάρρο, Θέμη Πάνου, Ταξιάρχη Χάνο, Μελισσάνθη Μάχουτ / Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα / Διάρκεια: 99''

Υπόθεση: Ένα έντονα συναισθηματικό παιδί, ο Σταύρος, όταν η πραγματικότητα γύρω του δεν ανταποκρινόταν στα θέλω του, την παραποιούσε με την φαντασία του μέσα από δικές του ιστορίες.. Μόνο που κάποιες φορές ήταν τόσο ζοφερές που επηρέαζαν και τον περίγυρό του, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα..


Όσοι μαγευτήκαμε πριν 12 χρόνια από την υπέροχη γεύση που μας προσέφερε ο γνωστός "Σεφ" Τάσος Μπουλμέτης, με την "Πολίτικη Κουζίνα" του, περιμέναμε πως και πως το νέο του μενού.. Κι αυτό τελικά ήρθε δια του αέρος και μάλιστα δια του Νοτιά.. Αφού αυτός είναι ο τίτλος που επέλεξε για την νέα του ταινία και όπως μας είπε κι ο ίδιος στην παρουσίαση της ταινίας, κατέληξε σε αυτόν τον τίτλο, γιατί ο Νοτιάς έχει συνδυαστεί με κάτι που φοβίζει για τις παρενέργειές του, στον ανθρώπινο οργανισμό.. Κάτι από το οποίο δεν γλύτωσε ούτε ο κεντρικός μας χαρακτήρας, ο Σταύρος.

Και σε αυτή του την δημιουργία ο "Σεφ" διατηρεί κάποια βασικά συστατικά στην συνταγή του, όμοια με εκείνα του μενού της "Πολίτικης Κουζίνας" και αυτά είναι το Συναίσθημα και το Χιούμορ.. Όταν αυτά δέσουν καλά, το αποτέλεσμα είναι γευστικότατο.. Κι έτσι και έγινε, η ταινία καταφέρνει να συγκινήσει τον θεατή, αλλά και να τον κάνει να γελάσει.. Ο Σκηνοθέτης πλάθει χαρακτήρες αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους, που ο καθένας βλέπει την ζωή από μια διαφορετική οπτική γωνία, μέσα από έναν διαφορετικό Φακό.. Άλλος μέσα από Ευρυγώνιο Φακό γιατί θέλει να έχει μια πιο σφαιρική ματιά για την ζωή κι άλλος μέσα από Τηλεφακό, γιατί θέλει να εστιάζει πλησιάζοντας πιο κοντά σε όσα του κεντρίζουν έντονα την προσοχή.. Αλλά και οι δύο αυτοί φακοί κάπου συναντιούνται, όταν αποθανατίζουν το ίδιο θέμα, αν και με διαφορετικό τρόπο και για διαφορετικούς σκοπούς.. Πολλές φορές ο σκοπός τους ήταν κοινός, η Απόδραση από την πεζή πραγματικότητα μέσω των Ονείρων και της Φαντασίας..

Εδώ φτάνουμε στο βασικό θέμα που θέλει να εστιάσει ο σκηνοθέτης σε αυτό το φιλμ.. Στην Φαντασία, που αποτελούσε για κάποιους χαρακτήρες (τον Σταύρο και τον Πατέρα του), μέσω εκπλήρωσης επιθυμιών και στόχων.. Η Φαντασία τους έκανε ένα βήμα πιο πέρα από τα όνειρά τους, ώστε να τα ζωντανέψει και να υπάρχουν γύρω τους ακόμα και όταν εκείνοι θα άνοιγαν τα μάτια τους.. Τα όνειρά τους, ήταν ορατά και από τους γύρω τους, επηρεάζοντας κι αυτούς, βάζοντάς τους συνοδοιπόρους εν αγνοία τους για την εκπλήρωση των στόχων τους.. Κάποιοι στόχοι μπορεί και να μην επιτεύχθηκαν μέχρι τέλους, αλλά τους κράτησαν συντροφιά μέσα στην σκέψη τους και τους επέτρεψαν να ζήσουν τα όνειρά τους μέχρι ενός σημείου.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μια πολύ ρομαντική και συγκινητική σκηνή.. Ήταν η Φανταστική Ιστορία του Σταύρου, που αποκάλυψε στην κοπέλα που είχε ερωτευτεί, ότι χωρίς να το γνωρίζει εκείνη, την πήρε μαζί του κρυφά σε ένα ταξίδι όπου γύρισαν τον κόσμο.. Το πάθος του, η πειστικότητά του και οι λεπτομέρειες αυτής της μυθοπλαστικής ιστορίας, που αναφερόταν σε φανταστικά μεν περιστατικά που τους είχαν συμβεί, αλλά που πατούσαν σε πραγματικές επιθυμίες της κοπέλας, την έκαναν να νιώσει ότι ήταν όντως αληθινή αυτή η ιστορία και ότι όντως είχαν κάνει μαζί αυτό το μεγάλο και υπέροχο ταξίδι.. Κι έτσι το όνειρο του Σταύρου μέσω της Φανταστικής του Ιστορίας, πήρε σάρκα και οστά και έγινε βίωμα και της κοπέλας, σαν να το έζησε πραγματικά, λες & συνέβη όντως.. Άρα το Φανταστικό κάπου συναντάει την πραγματικότητα.. Για την ακρίβεια, διαμορφώνει την πραγματικότητα.. Ανάλογες επιπτώσεις είχαν οι Ιστορίες του Σταύρου στους γύρω του, άλλες ήταν θετικές κι άλλες αρνητικές.. αλλά όλες γινόντουσαν κτήμα και των άλλων.. Γιατί ήταν τόσο ζωντανές που κατά βάθος τις πίστευε και ο ίδιος.. Όπως και ο πατέρας του Σταύρου, που είχε δημιουργήσει μια σχέση με πρόσωπο που δεν τον γνώριζε καν.. Αλλά αυτή η σχέση ήταν τόσο δυνατή κι αληθινή, που όταν αυτό το πρόσωπο έφυγε από την ζωή, πήγε να "σβήσει" και η δική του ζωή.. μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά..

Η ταινία χρησιμοποιεί "Ευρυγώνιο" φακό όταν θέλει να παρουσιάσει τα δρώμενα, παρουσιάζοντας μια γενικότερη σφαιρική εικόνα στο κοινό του, αλλά φοράει τον "Τηλεφακό" όταν θέλει να παρουσιάσει τον Ψυχισμό των ηρώων της, για να ζουμάρει και να πλησιάσει πιο κοντά.. Και το καταφέρνει περίφημα συγκινώντας το κοινό, γιατί διαπιστώνουμε για ποιους λόγους οι χαρακτήρες μας, έκαναν κάποια πράγματα στην ζωή τους για χρόνια ολόκληρα, ή για μια ολόκληρη ζωή.. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα την συγκίνηση που θα νιώσει το κοινό όταν πλησιάζει ο "Τηλεφακός" στην ψυχή του συμπαθέστατου Φωτογράφου.. Όλοι οι χαρακτήρες ήταν ιδιαίτεροι και σε μαγνήτιζαν, άλλοι γιατί σε έκαναν να τους αγαπήσεις κι άλλοι γιατί σε έκαναν να τους αντιπαθήσεις.. Πολύ αξιόλογο όλο το καστ, οι ρόλοι παρουσιάστηκαν με πολύ καλές ερμηνείες.. Εμένα με άγγιξε πιο έντονα ο ρόλος του Φωτογράφου.. κυρίως όταν αποκαλύφθηκε ο μεγάλος του πόνος που κουβαλούσε..

Αναφορά πρέπει να γίνει και στην παρουσίαση της Παλιάς Αθήνας και γενικότερα η πολύ νοσταλγική και πειστική αναπαράσταση του παρελθόντος.. Είδαμε πιστό αντίγραφο της Αθήνας της τότε εποχής όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, αυτό ήταν δύσκολο και είχε οικονομικό κόστος.. Είδαμε από παλιά οχήματα μέχρι και παλιές συσκευασίες γνωστών αγαπημένων προϊόντων, που καταναλώνουμε ακόμα και σήμερα.. Έμενε στο κοινό μια γλυκιά νοσταλγική μελαγχολία.. Δίνοντας μια όμορφη διάσταση στην μελαγχολία.. Σαν κι αυτή κάποιων ηρώων μας, που την μελαγχολία δεν την έβλεπαν ως αδυναμία, αλλά ως έναυσμα για την δημιουργία των Ιστοριών τους.. Κάτι ακόμα που συνέδεε νοσταλγικά το παρελθόν με το παρόν, ήταν η παρουσία μιας ηθοποιού θρύλου του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου, αναφέρομαι στην Ζωζώ Σαπουντζάκη με σημαντικό ρόλο για την δραματουργική εξέλιξη της ταινίας.. Η εκτίμηση του Τάσου Μπουλμέτη για την συγκεκριμένη ηθοποιό είχε εκδηλωθεί και πριν 12 χρόνια στο σενάριο της "Πολίτικης Κουζίνας", καθώς σε σημαντική σκηνή ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, κάνει σχετική αναφορά για την Ζωζώ.. Ανέβασα την συγκριμένη σκηνή στο YouTube και θα ακολουθήσει μετά από αυτό το άρθρο..

Κάποιοι ίσως κάνουν το λάθος να συγκρίνουν τον "Νοτιά" με την "Πολίτικη Κουζίνα".. Και το χαρακτηρίζω ως λάθος, γιατί παρόλο που έχουν κοινά στοιχεία αυτές οι ταινίες (όπως το ότι οι ήρωες στο τραπέζι την ώρα του φαγητού αποκαλύπτουν σημαντικές προσωπικές τους πτυχές), δεν παύουν να καταπιάνονται από τελείως διαφορετικά θέματα.. Εδώ έχουμε το θέμα της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα και Έρωτες που δεν ευδοκίμησαν στο χρόνο, ενώ στην "Πολίτικη Κουζίνα" είχαμε την διάλυση της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης και έναν Παιδικό Έρωτα που άντεξε στα βάθη του χρόνου.. Οπότε λόγω της διαφορετικής βαρύτητας των θεμάτων τους, θα ήταν άδικο να τις συγκρίνουμε, γιατί έτσι ίσως θεωρηθεί ότι η προηγούμενη του ταινία είχε πιο έντονο το στοιχείο της συγκίνησης.. Πάντως και ο "Νοτιάς", μας συγκίνησε παρόλο που πραγματεύεται ένα πιο ανάλαφρο θέμα, εν σύγκριση με εκείνο της "Πολίτικης Κουζίνας".. Και οι δύο ταινίες έγιναν με πολύ μεράκι από τον Τάσο Μπουλμέτη και αν τολμούσαμε να αλλάζαμε κι εμείς λίγο την Ιστορία, όπως έκανε κι ο Σταύρος, θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον σκηνοθέτη μας με τον Δούρειο Ίππο και τις δύο αυτές ταινίες του με τους Έλληνες που κρυβόντουσαν στην κοιλιά αυτού του ξύλινου αλόγου.. Και όταν θα έφτανε η στιγμή που θα έπρεπε να ορμήσουν βγαίνοντας από το άλογο, ο "Νοτιάς" θα έβγαινε μέσα από την Καρδιά του & η "Πολίτικη Κουζίνα", μέσα από την Ψυχή του..

Όπως προανέφερα η ταινία καταφέρνει όχι μόνο να συγκινήσει το κοινό αλλά και να το κάνει να γελάσει, κάτι στο οποίο πάντα στοχεύει ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης.. Και το καταφέρνει με πολύ ευφυής κωμικές σκηνές που βγάζουν αβίαστα γέλιο μέσα από ανθρώπινες κωμικές καταστάσεις.. Όπως την ξεκαρδιστική σκηνή όπου επισκέπτεται τον Φωτογράφο ένας πατέρας με την κόρη του, που ήθελε κάποιες φωτογραφίες της για το γραφείο συνοικεσίων.. Δεν θα μπορούσε σαφώς να απουσιάζει ο Έρωτας από μία ταινία έντονων συναισθημάτων και νιώσαμε πόσο πληγώνει ο Έρωτας, όταν είναι μονόπλευρος και δεν νιώθουν εξίσου στέρεα αισθήματα και οι δύο πλευρές.. 

Ενώ δεν απουσίαζαν και κάποιες Ερωτικές Σκηνές, οι οποίες κατάφερναν να προσδώσουν έντονο αισθησιασμό, διατηρώντας παράλληλα μία κομψότητα & μία καλαισθησία,  χωρίς την διάθεση να προκαλέσουν αρνητικά το κοινό.. Αυτός ο συνδυασμός του Κομψού & Καλαίσθητου Αισθησιασμού, μαζί με τις Ερωτικές Σκηνές, θέλει μεγάλη μαεστρία για να επιτευχθεί χωρίς να ενοχλήσει & την πιο συντηρητική μερίδα του κοινού. Χρονικά τα γεγονότα του φιλμ, διαδραματίζονται στην περίοδο όπου πέφτει η χούντα και ξεκινάει η εποχή της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα.. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος αυτής της περιόδου, είναι ο χαρακτήρας ενός Φανατικού Σοσιαλιστή.. Κάτι που δεν θα περάσει απαρατήρητο από τους σινεφίλ, είναι οι αρκετές κινηματογραφικές αναφορές σε δημιουργούς, μιας και ο κεντρικός μας χαρακτήρας, "μπλέχτηκε" με το Σινεμά.. Την μουσική παρτιτούρα της ταινίας υπογράφει και σε αυτή την ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, η Ευανθία Ρεμπούτσικα χαρίζοντάς μας ένα εξαίσιο και ταξιδιάρικο Soundtrack, που σφιχταγκαλιάζει τις σκηνές του φιλμ.. 

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, έχουμε μια πραγματικά αξιόλογη παραγωγή, που και θα σας συγκινήσει και θα σας κάνει να περάσετε ευχάριστα.. Αλλά κυρίως θα σας κάνει να ταξιδέψετε στις φανταστικές ιστορίες των χαρακτήρων της.. Γιατί είναι ωραίο κάποιες φορές να αλλάζουμε τα πράγματα μέσα από φανταστικές ιστορίες.. Αρκεί να μην τα αλλάζουμε όλα.. Γιατί όπως μάθαμε, κάποια πράγματα θα πρέπει να λέγονται ακριβώς όπως τα ξέραμε.. 

Αναφορά για την Ζωζώ Σαπουντζάκη στην "Πολίτικη Κουζίνα":


Η παρέμβασή μου στα πλαίσια της συζήτησης που είχε το κοινό με τον Σκηνοθέτη & Σεναριογράφο Τάσο Μπουλμέτη, κατά την παρουσίαση της νέας του ταινίας "Νοτιάς", μετά την προβολή της, στον Κινηματογράφο ΔΙΑΝΑ στο Μαρούσι (24/01/2016):


Τρέιλερ:



Μία Φανταστική Ιστορία του Σταύρου που αλλάζει την Ιστορία:

Ο Τάσος Μπουλμέτης στα Γυρίσματα: