[Πρεμιέρα: 27/08/2015]
Περιπέτεια / Σκηνοθεσία-Σενάριο: Κρίστοφερ ΜακΚουάρι / Πρωταγωνιστούν: Τομ Κρουζ, Αλεκ Μπάλντουιν, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Σάιμον Πεγκ, Τζ. Ρένερ / Μουσική: Joe Kraemer / Παραγωγή: ΗΠΑ / Διάρκεια: 131 λεπτά / Διανομή: UIP
Υπόθεση: Σε αυτή την αποστολή ο Ίθαν Χαντ θα πρέπει να συγκρουστεί με ένα πανίσχυρο & αδίστακτο συνδικάτο αποτελούμενο από πρώην μισθοφόρους και διεθνείς κατασκόπους, που στοχεύουν σε δολοφονίες σημαντικών πολιτικών προσώπων, ώστε να επιφέρουν Παγκόσμια Οικονομική Αποσταθεροποίηση..
Μέσα σε διάστημα 19 χρόνων φτάσαμε και στο πέμπτο μέρος της γνωστής σειράς ταινιών "Mission Imposible" και μεγαλώνουμε ή αν θέλετε γερνάμε παρέα μα τον Ίθαν Χαντ αυτές τις 2 δεκαετίες.. Διάστημα μεγάλο που απαιτεί υπέρτατη προσπάθεια των συντελεστών ώστε να μην "ξεθωριάσει" αυτή η σειρά. Γιατί σπάνια τα σίκουελ και ειδικά αν ξεπερνάνε την τριλογία, αντέχουν στην φθορά του χρόνου.. Και εδώ η ταινία αντέχει την φθορά του χρόνου όσο και ο 53χρονος πρωταγωνιστής της, ο οποίος όχι απλά δεν εγκαταλείπει τις ταινίες δράσης.. αλλά παραμένει πιστός στην αντίληψη πως δεν θέλει να του κλέψει την χαρά της αδρεναλίνης κανένας επιτήδειος κασκαντέρ, εκτελώντας κι εδώ όπως σε κάθε ταινία του τις "ανδρεναλούχες" σκηνές. Μόνο που εδώ ο Τομ Κρουζ ξεπέρασε & τα ύψιστα όρια που είχε θέσει ο ίδιος.. Αφού τον είδαμε να κρέμεται από πανύψηλες βουνοκορφές και γκρεμούς.. αφού τον είδαμε να σκαρφαλώνει σε θεόρατους ουρανοξύστες.. τώρα τον είδαμε και κρεμασμένο στην πόρτα ενός αεροπλάνου εν πτήση στο 1,5 χιλιόμετρο.. Από τις πιο επικίνδυνες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, η οποία λόγω της μεγάλης εξέλιξης των οπτικών εφέ θα μπορούσε να γυριστεί με ψηφιακό φόντο και να μην είναι ορατή στο κοινό η διαφορά.. άλλωστε όποιος δει την συγκεκριμένη σκηνή αν δεν ξέρει ότι είναι αληθινή θα σκεφτεί πως έχει γίνει με την παρουσία ψηφιακών οπτικών εφέ.. Αλλά είπαμε ο Τομ δεν επιτρέπει σε κανέναν κασκαντέρ να του κλέψει την απόλαυση του να εκτοξευτεί η αδρεναλίνη του στα ύψη.. κι εδώ έφτασε κυριολεκτικά στα ύψη.. Αυτό που μένει είναι στο έκτο μέρος να τον δούμε δεμένο στην κορυφή ενός διαστημόπλοιου καθώς απογειώνεται για το διάστημα..
Μέσα σε διάστημα 19 χρόνων φτάσαμε και στο πέμπτο μέρος της γνωστής σειράς ταινιών "Mission Imposible" και μεγαλώνουμε ή αν θέλετε γερνάμε παρέα μα τον Ίθαν Χαντ αυτές τις 2 δεκαετίες.. Διάστημα μεγάλο που απαιτεί υπέρτατη προσπάθεια των συντελεστών ώστε να μην "ξεθωριάσει" αυτή η σειρά. Γιατί σπάνια τα σίκουελ και ειδικά αν ξεπερνάνε την τριλογία, αντέχουν στην φθορά του χρόνου.. Και εδώ η ταινία αντέχει την φθορά του χρόνου όσο και ο 53χρονος πρωταγωνιστής της, ο οποίος όχι απλά δεν εγκαταλείπει τις ταινίες δράσης.. αλλά παραμένει πιστός στην αντίληψη πως δεν θέλει να του κλέψει την χαρά της αδρεναλίνης κανένας επιτήδειος κασκαντέρ, εκτελώντας κι εδώ όπως σε κάθε ταινία του τις "ανδρεναλούχες" σκηνές. Μόνο που εδώ ο Τομ Κρουζ ξεπέρασε & τα ύψιστα όρια που είχε θέσει ο ίδιος.. Αφού τον είδαμε να κρέμεται από πανύψηλες βουνοκορφές και γκρεμούς.. αφού τον είδαμε να σκαρφαλώνει σε θεόρατους ουρανοξύστες.. τώρα τον είδαμε και κρεμασμένο στην πόρτα ενός αεροπλάνου εν πτήση στο 1,5 χιλιόμετρο.. Από τις πιο επικίνδυνες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, η οποία λόγω της μεγάλης εξέλιξης των οπτικών εφέ θα μπορούσε να γυριστεί με ψηφιακό φόντο και να μην είναι ορατή στο κοινό η διαφορά.. άλλωστε όποιος δει την συγκεκριμένη σκηνή αν δεν ξέρει ότι είναι αληθινή θα σκεφτεί πως έχει γίνει με την παρουσία ψηφιακών οπτικών εφέ.. Αλλά είπαμε ο Τομ δεν επιτρέπει σε κανέναν κασκαντέρ να του κλέψει την απόλαυση του να εκτοξευτεί η αδρεναλίνη του στα ύψη.. κι εδώ έφτασε κυριολεκτικά στα ύψη.. Αυτό που μένει είναι στο έκτο μέρος να τον δούμε δεμένο στην κορυφή ενός διαστημόπλοιου καθώς απογειώνεται για το διάστημα..
Συνεχίζει κι εδώ η παράδοση που θέλει σε κάθε μέρος της σειράς εναλλαγή σκηνοθετικής σκυτάλης.. μιας και ποτέ δεν κάθετε στην καρέκλα του σκηνοθέτη το ίδιο άτομο.. εδώ την καρέκλα δανείστηκε ο Κρίστοφερ ΜακΚουάρι καθώς υπέγραψε και το σενάριο. Ο οποίος έχει συνεργαστεί με τον Τομ Κρουζ το 2012 στο "Jack Reacher" και πέρσι στο "Στα όρια του αύριο" (2014). Ο Σκηνοθέτης έκανε καλά την δουλειά του αφού έδωσε το νεύρο που απαιτείτε στις σκηνές δράσης, κράτησε το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο χωρίς να κουράσει η διάρκεια του φιλμ που ξεπέρασε τις 2 ώρες.. Το σενάριο είχε τις απαραίτητες ανατροπούλες ώστε να διατηρεί την αγωνία του θεατή για τις σεκάνς που θα ακολουθούσαν.. Μόνο μεμπτό σημείο θα έβρισκα τον σπιντάτο βομβαρδισμό του θεατή με πολλά ονόματα και πολλές ίντριγκες που θα τον δυσκολέψουν στην αποστήθιση για την πλήρη κατανόηση των δρώμενων.. Άκουσα τους διπλανούς μου να ψιθυρίζουν ερωτήσεις του τύπου "Ποιος είπε ότι είναι αυτός;". Υπήρχαν και πολύ εύστοχες κωμικές πινελιές με οπτικά και λεκτικά γκαγκ σε αγωνιώδεις σκηνές, που επέτρεπαν μέσω του γέλιου ένα μικρό Time Out στην αδρεναλίνη των θεατών.. Με χαρακτηριστικό το οπτικό γκαγκ όπου ένα τρακάρισμα σε καταδίωξη ήταν η αφορμή μιας απρόσμενης συνάντησης "Face to Face" του Ίθαν Χαντ με γνωστούς του.. χαιρετήθηκαν σαν να μην τρέχει τίποτα και συνέχισε η σκηνή καταδίωξης.. το σινεμά λύθηκε στο γέλιο.. Αν και θεωρώ περιττή την αναφορά Υπερβολών σε αυτό το είδος ταινιών να πούμε ότι δεν απουσίαζαν αν και το κοινό τις αποδέχτηκε.. με εξαίρεση μια σκηνή που ακούστηκαν κάποια επιφωνήματα υπονοώντας πως "Επ το παρατραβήξαμε λίγο".. στην σκηνή όπου ο Χαντ διασχίζει τρέχοντας στενό διάδρομο με τοιχώματα στα πλάγια και πίσω του τον πυροβολούν πίσω από μια σιδερένια καγκελόπορτα με αραιή την διάταξη των κάγκελων.. όλες οι σφαίρες χτυπούν πάνω στα κάγκελα και στα πλάγια τοιχώματα.. και όχι ευθεία μπροστά τους που ήταν ο στόχος.. Ευτυχώς οι περισσότερες σκηνές κάλυπταν με μια στοιχειώδη δικαιολογία της υπερβολές τους.. αλλά είπαμε Ίθαν Χαντ είναι αυτός.. Όλα τα μπορεί.. (στοιχείο του Χαντ που πρόσφερε & ένα εύστοχο λεκτικό γκαγκ με σχόλιο σχετικό του συνεργάτη του, όταν σχεδίαζαν τρόπο εισόδου σε απόρθητο κτίριο). Υπήρχε κι ένα διακριτικό και πολύ απισοδειακό ειδύλλιο του πρωταγωνιστή μας.. αλλά πολύ επεισοδιακό και ανατρεπτικό..
Το Καστ ήταν κατάλληλο για τους ρόλους που απέδωσαν και ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις των ρόλων τους.. Πολύ χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του Sean Harris που υποδύθηκε τον αρχηκακό της ταινίας.. με την χροιά της φωνής του να μας θυμίζει εκείνη του Μάρλον Μπράντο στην ταινία "Ο Νονός". Και φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και μια όμορφη παρουσία από το καστ και για αυτό το σκοπό επιστρατεύτηκε η γοητευτική Ρεμπέκα Φέργκιουσον που είδαμε πέρσι και στην ταινία "Ηρακλής" (2014) όπου έκανε κι εκεί αισθητή την παρουσία της.. Και φυσικά διόλου τυχαία για τους αντρικούς οφθαλμούς φρόντισε ο σκηνοθέτης να φοράει τουαλέτα με αποκαλυπτικό σκίσιμο σε σκηνές πεζής καταδίωξης και ανάβασης κατακόρυφων σκαλωσιών.. Ενώ ο πρωταγωνιστής έσυρε τον χορό με την φρεσκάδα και την αστείρευτη ενέργεια του, πείθοντας για άλλη μια φορά ότι αγαπάει αυτό που κάνει περνώντας το και στο κοινό του.. Αξιοσημείωτη & η μουσική επένδυση του φιλμ απο τον Joe Kraemer, βαδίζοντας στα χνάρια του επιβλητικού βασικού μουσικού θέματος των προκατόχων του.
Εν τέλει μια καλοδουλεμένη περιπέτεια που μπορεί να μην σε προβληματίσει και να μην σε κάνει πιο σοφό βγαίνοντας από την αίθουσα αλλά θα έχει τηρήσει την υπόσχεσηή της.. που δεν είναι άλλη από το να σου προσφέρει μια ανέμελη ψυχαγωγία τσιγκλώντας την αδρεναλίνη σου..
Περιμένουμε και την Έκτη αποστολή..
(Ένα Ιπποτικό Στιγμιότυπο & σίγουρα η πιο ευχάριστη Επικίνδυνη Αποστολή για τον Τομ Κρουζ.. Βοηθάει την Ρεμπέκα Φέργκιουσον να κατέβει από την στέγη ενός κτηρίου, προσφέροντάς το ένα του χέρι για να την κρατήσει & έχοντας στο άλλο του χέρι τα γοβάκια της)
(Κάτι μου λέει ότι αυτός που παίζει σε αυτή την σκηνή με την Ρεμπέκα Φέργκιουσον.. Θα έκανε πολλά "λαθάκια".. κατά λάθος φυσικά.. ώστε να γυριστεί πολλές φορές η σκηνή..)