7 Υποψηφιότητες για τα Όσκαρ του 2013
Απέσπασε 3 Όσκαρ:
Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου, Μοντάζ.
[πρεμιέρα: 10/01/2013]
Απέσπασε 3 Όσκαρ:
Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου, Μοντάζ.
[πρεμιέρα: 10/01/2013]
Πολιτικό / Σκηνοθεσία: Μπεν Άφλεκ / Πρωταγωνιστούν: Μπεν Άφλεκ, Άλαν Άρκιν, Μπράιαν Κράνστον, Τζον Γκούντμαν / Διάρκεια: 120 λεπτά / Παραγωγή: ΗΠΑ
Υπόθεση: Στις 4 Νοεμβρίου του 1979, καθώς η επανάσταση στο Ιράν φτάνει στην κορύφωσή της, μια ομάδα Ιρανών στρατιωτών εισβάλει στην Αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη και κρατά όμηρους 52 Αμερικανούς. Μέσα στον πανικό, έξι Αμερικανοί καταφέρνουν να διαφύγουν και να βρουν καταφύγιο στην κατοικία του Καναδού πρέσβη. Γνωρίζοντας ότι είναι θέμα χρόνου να εντοπιστούν και να θανατωθούν, ο ειδικός «απομακρύνσεων» της CIA Τόνι Μέντεζ (Άφλεκ) σε συνεργασία με τον Κινηματογράφο του Hollywood καταστρώνει ένα σχέδιο προκειμένου να τους φυγαδεύσει από την χώρα και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Ο Μπεν Άφλεκ πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί την τρίτη μεγάλη μήκους ταινία του, μετά από τα: «Χωρίς Ίχνη» το 2007 και «The Town» το 2010 (έχει σκηνοθετήσει και δύο φιλμ μικρού μήκους). Η ακαδημία των Όσκαρ αποφάσισε πως η ταινία του ήταν η καλύτερη της χρονιάς και είναι απόλυτα δικαιολογημένη η επιλογή ακόμα κι αν δεν μας ενθουσίασε το συγκεκριμένο εγχείρημα.
Ας ξεκινήσουμε από τους λόγους που συγκίνησε την ακαδημία.. Πρώτα από όλα ήταν η μεταφορά ενός σημαντικού εθνικού και πολιτικού γεγονότος που άγγιξε τους αμερικάνους. Και δεύτερον σε αυτή την εθνική επιτυχία συνέβαλε καθοριστικά ο κινηματογράφος.. Οπότε έχουμε τόνωση του Φιλοπατρισμού και Φιλοκινηματογραφικού αισθήματος.. άρα ότι πρέπει για την Αμερικάνικη Κινηματογραφική Ακαδημία..
Αν όμως απαγκιστρώσουμε την ταινία από τα παραπάνω και την δούμε μεμονωμένα ως κινηματογραφική δημιουργία θα έλεγα πως ήταν μια προσεγμένη, απλή και συμπαθητική ταινιούλα.. Δεν θα έλεγα πως έχει τις Οσκαρικές προδιαγραφές έτσι όπως τις έχουμε συνηθίσει.. Δηλαδή δεν έχουμε ούτε ιδιαίτερη πλοκή στο σενάριο, ούτε ιδιαίτερες ερμηνείες, ούτε ιδιαίτερες συγκινήσεις (αν δεν είσαι Αμερικανός πολίτης) και μια Σκηνοθεσία προσεγμένη μεν που την σέβεσαι, αλλά που δεν την παρασημοφορείς..
Ο Μπεν Άφλεκ έδωσε έμφαση στην πιστότητα της παρουσίασης των ιστορικών γεγονότων και της αναφερόμενης εποχής. Προσπάθησε σε πολλά πλάνα να φτιάξει πιστά αντίγραφα και αυτό φρόντισε να μας το δείξει και στους τίτλους τέλους, όπου παρέθετε δίπλα δίπλα ιστορικές εικόνες με τα αντίστοιχα στιγμιότυπα της ταινίας. Ακόμα και οι ηθοποιοί επιλέχτηκαν με βάση την ομοιότητά τους στα ιστορικά πρόσωπα. Με λίγα λόγια μια καλή σκηνοθετική δουλειά αλλά απόλυτα συμβατική χωρίς εκπλήξεις.
Μέχρι στιγμής κρίναμε τον Μπεν Άφλεκ ως σκηνοθέτη και σε αυτό τον τομέα πήρε μια καλή βαθμολογία συνυπολογίζοντας φυσικά και την μικρή του σκηνοθετική πορεία (μέχρι τώρα τουλάχιστον). Αυτό όμως δεν θα μας εμποδίσει να τον κρίνουμε αυστηρότερα για την επιλογή του, να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του κι όχι να τον αναθέσει σε κάποιον άλλον καταλληλότερο.. Δεν φημίζεται ο Άφλεκ για τις υποκριτικές του ικανότητες, αλλά όταν φτιάχνεις μια ταινία που στοχεύει σε σημαντικές διακρίσεις, πρέπει να παραμερίσεις την φιλόδοξη αυτοπροβολή σου και να αναθέσεις το βασικό ρόλο της ταινίας σε κάποιον καταλληλότερο, ή αν τελικά το αναλάβεις εσύ, να το στηρίξεις με σοβαρότητα.. Γιατί όπως θα πρόσεξαν όλοι οι θεατές, ακόμα κι αυτοί που ενθουσιάστηκαν με την ταινία, ο Μπεν Άφλεκ ήταν σαν να παρακολουθούσε την ταινία βαριεστημένος, αναμένοντας την στιγμή του φινάλε. Ανέκφραστος παντού, άνευρος και θα τολμούσες να πεις "αναίσθητος" ερμηνευτικά.. Ακόμα και σε σκηνές που όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί είχαν έντονες εκφράσεις, όπως απαιτούσε η σκηνή.. Τώρα βέβαια κάποιος αν το δει αυτό πιο πονηρά θα πει ότι αφού ξέρει ο Άφλεκ ότι ερμηνευτικά δεν έχει και το μεγαλύτερο ρεπερτόριο, προτίμησε μια ερμηνεία εντελώς επίπεδη χωρίς ερμηνευτικές εκρήξεις, ώστε να αποφύγει μια τυχόν κακή ερμηνεία.. Μόνο που ακόμα κι αν απόφυγε μια κακή ερμηνεία, δεν απόφυγε μια ανύπαρκτη ερμηνεία. Δηλαδή ένιωθες πως τον πρωταγωνιστή τον επισκίαζαν οι μικρότεροι ρόλοι, ο οποίοι έδειχναν μεγαλύτερη επαφή με τα δρώμενα.. Αυτός που ξεχώρισε ερμηνευτικά αν και είχε μικρό ρόλο, ήταν ο Άλαν Άρκιν..
Όσον αφορά την πλοκή και το σενάριο της ταινίας, αυτό ήταν καταδικασμένο να είναι εγκλωβισμένο στην τήρηση των ιστορικών γεγονότων και όπου λίγο ξέφυγε για να δώσει μια πιο ενδιαφέρουσα κινηματογραφική νότα, έγινε αντιληπτό από τους θεατές λόγω υπερβολών! Όπως η τελική σκηνή καταδίωξης στο αεροδρόμιο.. Η οποία απόκλινε από τα ιστορικά γεγονότα ώστε να δώσει λίγο κινηματογραφικό σασπένς.. Το πέτυχε μεν, αλλά όλη η ταινία σε προετοίμαζε για αυτή την σκηνή δράσης, η οποία δεν ανταμείβει πλήρως την δίωρη καθήλωση του θεατή.. Πιστεύω πως η ταινία χωρούσε άνετα σε ένα ημίωρο τηλεοπτικό επεισόδιο.. Ίσως εδώ ο Μπεν Άφλεκ θα έπρεπε όχι να σκηνοθετήσει την τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία, αλλά το τρίτο του Short φιλμ..
Τελικός απολογισμός.. Μια ταινία συμπαθητική, προσεγμένη σκηνοθετικά, σεβόμενη σε μεγάλο βαθμό τα ιστορικά γεγονότα, με ένα καλό team.. Αλλά χωρίς ιδιαίτερη πλοκή και με έναν Μπεν Άφλεκ που ενώ κατά την διάρκεια της ταινίας εργαζόταν πίσω από την κάμερα (ως Σκηνοθέτης), παράλληλα αναπαυόταν μπροστά από αυτήν (ως Ηθοποιός) .
(Λίγη σάτιρα δεν βλάπτει..)
Τρέιλερ: