Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

06 Ιανουαρίου 2013

κριτική: CLOUD ATLAS [*]



Φαντασίας / Σκηνοθεσία-Σενάριο: Τομ Τίκβερ, Άντι Γουατσόφσκι, Λάνα Γουατσόφσκι / Πρωταγωνιστούν: Τομ Χανκς, Χάλι Μπέρι, Χιου Γκραντ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ / Παραγωγή:  Γερμανία - ΗΠΑ - Χονγκ Κονγκ – Σινγκαπούρη / Διάρκεια: 172‘’ / Διανομή: ODEON

Υπόθεση: Διαδραματίζονται (5) παράλληλες ιστορίες σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και εποχές και όλες μαζί αποτελούν ένα παζλ σύνδεσης που επηρεάζει η μία την εξέλιξη της άλλης (ή τουλάχιστον προσπαθούν να συνδεθούν μεταξύ τους..)


Κάπου εδώ κολλάει το σοφό ρητό "Τα πολλά λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία".. Η ταινία κόστισε 100 εκατομμύρια δολάρια και το πρώτο διήμερο προβολής της εισέπραξε μόλις 9 εκατομμύρια δολάρια, ενώ άλλες ταινίες αντίστοιχου μπατζετικού βεληνεκούς έχουν μέσω όρο εισπράξεων 20-30 εκατομμύρια δολάρια. Το γιατί απότυχε αυτή η υπερπαραγωγή με τα ηχηρά ονόματα θα το καταλάβετε διαβάζοντας τις παραγράφους που ακολουθούν..

Άλλο ένα σοφό ρητό που ταιριάζει σε αυτή την παραγωγή είναι το «Όπου Λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει», γιατί η ταινία έχει 3 Σκηνοθέτες (Τομ Τίκβερ: "Τρέξε Λόλα Τρέξε", Άντι & Λάνα Γουατσόφσκι: "Matrix") που υπογράφουν και το Σεναριο, αλλά η συνεργασία τους χαρακτηρίζεται αν μη τι άλλο χαοτική.. Το σενάριο προσπαθεί να ταυτίσει και να συνδέσει (5) διαφορετικές ιστορίες που εξελίσσονται σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους (εποχές), αλλά στην προσπάθεια αυτή το μόνο που επιτυγχάνει είναι μια ζαλάδα στον θεατή, ο οποίος νιώθει ότι κάνει ζάπινγκ στην τηλεόραση και παρακολουθεί εναλλάξ (5) διαφορετικές ταινίες.. Επίσης η μεγάλη διάρκεια της ταινίας λόγο της χαοτικής της ροής δημιουργεί την αίσθηση ακόμα μεγαλύτερης διάρκειας και ο θεατής ανυπομονεί να πέσουν οι τίτλοι τέλους, ενώ μετά την πρώτη ώρα αρχίζει και εγκαταλείπει όποια προσπάθεια κατανόησης της συνδεσιμότητας των δρώμενων.. Το μόνο που σώνει τον θεατή, είναι να παρακολουθήσει την ταινία σαν να βλέπει αποσπασματικά (5) διαφορετικές ταινίες αδιαφορώντας για την σύνδεση των ιστοριών..

Οι ερμηνείες ήταν από ηχηρά ονόματα και θα έλεγα πως ήταν αξιόλογες, ενώ ενδιαφέρον παρουσίαζαν οι μεταμφιέσεις των ηρώων, αφού ο καθένας έκανε πολλούς διαφορετικούς ρόλους.. Αυτό ήταν απολαυστικό και κωμικό πολλές φορές, αφού είδαμε τον Χιού Γκράντ με φουσκωτή μύτη σαν μελιτζάνα, τον Τομ Χάνς χίπι κ.α. Το μακιγιάζ των μεταμφιέσεων δεν ήταν πάντα το αναμενόμενο, κάπου ήταν πολύ πετυχημένο, αλλά ήταν και αποκριάτικων προδιαγραφών, όπως π.χ. τα γηρατειά της Χάλι Μπέρι στο φινάλε που ήταν.. Χάλι..

Αν δούμε όπως πρότεινα και πιο πάνω, μεμονωμένα την κάθε ιστοριούλα, υπάρχει ενδιαφέρον, θα μπορούσαν και μόνες τους να αποτελέσουν συμπαθητικές ταινιούλες. Η σκηνοθεσία ήταν πολύ καλή και φαινόταν σε κάθε πλάνο το υψηλό μπάτζετ από τα εφέ και τα σκηνικά. Αλλά η εικόνα όσο εντυπωσιακή κι αν είναι, αν δεν έχει κάτι να πει, αποτελεί άδειο πορσελάνινο κολονάτο ποτήρι.. 

Κάποιες ατάκες σοφιστικού στυλ, προσπαθούσαν να συνδέσουν τις ιστορίες και αυτό γινόταν πιο έντονο προς το φινάλε, με αναφορές περί "Ντεζαβού" και "Κάρμα", αλλά όλα αυτά δεν έπειθαν τον θεατή αφού μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε καταφέρει να συνδέσει τις ιστορίες.. 

Σαν ιδέα η ταινία ήταν πολύ καλή και θα μπορούσε να γίνει ένα αριστούργημα αν υπήρχε μια σωστή ροή στις ιστορίες που να αποτελούν η μία συνέχεια της άλλης και να πατάνε σε ένα συναισθηματικό βάθρο, το οποίο απουσίαζε έντονα.. Αντί να αισθανθεί ο θεατής προσπαθούσε απλά να κατανοήσει τα δρώμενα..

Πάντως το τρέιλερ ήταν πολύ εντυπωσιακό και δημιούργησε πολλές προσδοκίες στους θεατές, γιατί από το τρέιλερ δεν μπορούσες να φανταστείς ότι οι συνδετικοί κρίκοι των παράλληλων ιστοριών, θα ήταν σπασμένοι..

Τελικός απολογισμός.. Αν περιμένετε ένα αριστούργημα μην το επιλέξετε, αν όμως θέλετε απλά να δείτε ωραίες εικόνες και τους γνωστούς σας ηθοποιούς έτσι όπως δεν τους έχετε φανταστεί, σε αμφιέσεις έκπληξη.. τότε καταθέστε τον οβολό σας μπας και συγκεντρώσουν όσα ξόδεψαν.. 

(Λίγη σάτιρα δεν βλάπτει..)

ΤΡΕΙΛΕΡ: