Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

24 Σεπτεμβρίου 2012

κριτική: Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ (MOONRISE KINGDOM) [****]


[πρεμιέρα: 14/06/2012]

Κωμωδία / Σκηνοθεσία-Σενάριο: Γουές Άντερσον / Πρωταγωνιστούν: Μπρους Γουίλις, Μπιλ Μάρεϊ, Έντουαρντ Νόρτον, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Τζάρεντ Γκίλμαν, Κάρα Χέιγουορντ / Παραγωγή: ΗΠΑ / Διάρκεια: 94 λεπτά / Διανομή: ODEON

Υπόθεση:  Στη δεκαετία του 1960 σε ένα απομονωμένο νησί στην Νέα Αγγλία, ένα εκκεντρικό δωδεκάχρονο αγόρι που βρίσκεται σε κατασκήνωση, ερωτεύεται μια επίσης εκκεντρική και ανήλικη κοπέλα που συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις. Αποφασίζουν μαζί να το σκάσουν κρυφά και να ζήσουν μόνοι τους μακριά από το νησί. Μόλις διαπιστώνουν οι υπεύθυνοι την φυγή τους, οργανώνουν μια επιχείρηση «Διάσωσης»/Σύλληψής τους.


Ο εκκεντρικός και παράξενος κόσμος του Γουές Άντερσoν («Οικογένεια Τενεμπάουμ», «Υδάτινος Κόσμος»), επιστρέφει στο πανί με μία τρυφερή ερωτική ιστορία δύο παιδιών, εκτυλισσόμενη σε ένα νησί της Νέας Αγγλίας στη δεκαετία του 1960.

Ο σκηνοθέτης με τον πάντα ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο του, μας παρουσιάζει τον κεραυνοβόλο έρωτα δύο ανήλικων παιδιών, που θέλουν μέσα από τον έρωτα τους, να πραγματοποιήσουν μία φυγή από τον κόσμο τους, γιατί νιώθουν πως δεν είναι ευπρόσδεκτοι και πως δεν τους ταιριάζει.

Εδώ η παροιμία «Τα Αντίθετα Έλκονται» καταρρίπτεται, καθώς το ερωτευμένο ζεύγος ταίριαζε σαν δύο σταγόνες νερό. Ήταν τα μόνα άτομα σε ολόκληρο το νησί που βίωναν την απομόνωση από το κοινωνικό σύνολο αφού τα θεωρούσαν «τρελά» (ακόμα και ο στενός οικογενειακός τους κύκλος). Για αυτό και ήθελαν να ξεφύγουν από αυτή την αποπνικτική κατάσταση, ήθελαν να αποδράσουν προς κάτι νέο και άγνωστο, αντλώντας κουράγιο και δύναμη από τον έρωτά τους, αναζητούσαν την αποδοχή και την αναγνώριση των δυνατοτήτων τους.

Η ταινία φέρνει σε μια αντιπαράθεση των «Τρελό» κόσμο των μικρών μας φυγάδων, με τον «Λογικό» κόσμο των υπολοίπων που θέλουν να τους συνετίσουν. Και διαπιστώνουμε ότι οι ταυτότητες αυτών των δύο κόσμων αυτoαναιρούνται.. Ο θεατής αντιλαμβάνεται πως ο «Τρελός» κόσμος ίσως να είναι περισσότερο νοήμων του «Λογικού» κόσμου. Βλέπουμε μία μητέρα που θέλει να συνετίσει ηθικά την κόρη της και να μην έχει σχέση ως ανήλικη, ενώ η ίδια παντρεμένη διατηρεί παράνομη ερωτική σχέση. Ένας Πατέρας απαιτεί η κόρη του να τον υπακούει, ενώ ο ίδιος έχει χάσει κάθε «χαλινάρι» της οικογενείας του. Έναν επικεφαλή Κατασκήνωσης Προσκόπων, που απαιτεί πειθαρχία ενώ δεν ξέρει ούτε καν πόσοι και ποιοι είναι οι πρόσκοποί του (αντιλαμβάνεται την απουσία τους μόνο όταν δει άδειες καρέκλες στο τραπέζι). Κι έναν εργένη αστυνομικό που δεν έχει την τόλμη και το θάρρος να εκφράσει τα συναισθήματά του. Και όλοι αυτοί, “πιστοποιούν” την «Τρελή Ταυτότητα» στους μικρούς μας ήρωες, που ήθελαν να χαρούν τον έρωτά τους σε έναν διαφορετικό κόσμο.. σε έναν λιγότερο παρανοϊκό και προσποιητό κόσμο. Απολαυστικός ήταν και ο καρτουνίστικος αφηγητής της ιστορίας (Santa Claus σε Thin Style), που ενημέρωνε το κοινό αλλά και τους χαρακτήρες της ταινίας.

Όλα αυτά παρουσιάζονται με το ιδιόρρυθμο χιούμορ του Άντερσoν, το οποίο είναι πνευματώδες και λίγο μπλακ, προσφέροντας στιγμές φυσικού γέλιου μέσα από τους θεο-πάλαβους και θεο-λόγικους ήρωες της ταινίας. O φακός του Άντερσoν όλα αυτά τα καταγράφει με μια εμμονή στην συμμετρία, κεντράροντας το βασικό του θέμα στα περισσότερα πλάνα. Ενώ οι χρωματική του παλέτα επιλέγει έντονες θερμές αποχρώσεις. Το τελικό αποτέλεσμα οπτικά, κεντρίζει τους οφθαλμούς και αποτυπώνει ιδανικά την εκκεντρικότητα του φιλμ.

Φυσικά για άλλη μια φορά δεν θα μπορούσε να λείπει ο «Μούσος» τους Γουές Άντερσον που ακούσει στο όνομα Μπιλ Μάρεϊ.. όπου το εκκεντρικό του χιούμορ δένει απόλυτα με το ύφος του σκηνοθέτη. Αν και ο ρόλος του εδώ ήταν μικρός και κάπως διακοσμητικός (θα μπορούσε να του δώσει ένα μεγαλύτερο ρόλο, όπως του αστυνομικού). Ενώ τον Μάρεϊ συνόδευαν κι άλλα μεγάλα ονόματα όπως ο Μπρους Γουίλις (αστυνομικός) και ο Έντουαρτ Νόρτον σε ένα ρόλο απολαυστικό, του υπεύθυνου-ανεύθυνου μιας ομάδας προσκόπων σε κατασκήνωση. Παρά τα γνωστά ονόματα όμως, την παράσταση κλέβουν οι μικροί μας άγνωστοι πρωταγωνιστές (είναι η πρώτη τους ταινία), οι οποίοι μας έκαναν συνοδοιπόρους τους, στην αναζήτηση του δικού τους ονείρου (ο Τζάρεντ Γκίλμαν και η Κάρα Χέιγουορντ).

Τελικός απολογισμός.. Μια ταινία για όσους αγαπούν τον Αλλόκοτα Λογικό κόσμο του Γουές Άντερσον, όπου μας ταξιδεύει σε νοσταλγικά παιδικά ρομαντικά μονοπάτια του 60, τα οποία πλέον έχουν χαθεί στο βάθος των χρόνων και των ηλικιών. Απολαύστε το και γελάστε με την Αγαθή-Εξυπνάδα των παιδιών και την Ευφυή-Χαζομάρα των μεγάλων..

Άλλες Γνώμες..
Αntony Bo: ** (2) / Christiannadam: *** (3)

(Η εμμονή των Απόλυτα Συμμετρικών πλάνων)


(Καλύτερα να Μασάς παρά να.. Χορεύεις.. Σκηνή όπου θα μπορούσε να χάσει το κορίτσι του, από τις Χορευτικές του (αν)ικανότητες :-D)


Τρέιλερ: