[πρεμιέρα: 15/12/11]
Δράσης / Σκηνοθεσία: Μπραντ Μπερτ / Πρωταγωνιστούν: Τομ Κρουζ, Τζέρεμι Ρένερ, Σάιμον Πεγκ, Πόλα Πάτον / Μουσική: Mάικλ Γκιατσίνο / Παραγωγή: HΠΑ / Διάρκεια: 132 λεπτά / Διανομή: UIP
Υπόθεση: Έχοντας κατηγορηθεί για μια βομβιστική, τρομοκρατική επίθεση στο Κρεμλίνο, ο πράκτορας της IMF Ίθαν Χαντ και η ομάδα του αποκηρρύσονται με τον Πρόεδρο να θέτει σε εφαρμογή το Πρωτόκολλο Φάντασμα. Μη έχοντας πηγές ή όποια άλλη υποστήριξη ο Ίθαν πρέπει αφενός να αποκαταστήσει το όνομα της ομάδας του και αφετέρου να αποτρέψει μια νέα επίθεση.
Εκεί που όλα έδειχναν πως έκλεισε η τριλογία των Επικίνδυνων Αποστολών για τον πράκτορα Ίθαν Χαντ, προκύπτει άλλη μια αποστολή για τον ήρωα μας, που όπως προμηνύει και το φινάλε της ταινίας θα αποτελεί και την αφετηρία μιας ακόμα τριλογίας (τουλάχιστον!!!). Λέω τουλάχιστον γιατί η οικονομική κρίση προτιμάει να πατάει σε γνωστά λημέρια και δεν ρισκάρει με νέους πειραματισμούς (π.χ. νέα Τριλογία στους Πειρατές της Καραϊβικής κ.α.). Άλλωστε σε μία ταινία δράσης δεν απαιτείται και πολύ στύψιμο του εγκεφάλου για να βρεθεί μία αφορμή για νέα αποστολή, αρκεί μια μεγάλη απειλή για την ανθρωπότητα από κάποιους κακούς ανθρώπους (Νόου Αμέρικαν Πίπολ), προς κάποιους καλούς ανθρώπους (Αμέρικαν Πίπολ).
Κάποια πράγματα είναι αναμενόμενα σε μία ταινία δράσης και μάλιστα με έναν τόσο ικανό πράκτορα που μπορεί να καταφέρει τα πάντα, οπότε θα πρέπει να κάνουμε τα στραβά μάτια στο αφελές σενάριο, στις υπερβολές και σε ότι «βαραίνει» την αληθοφάνεια μιας σχετικής παραγωγής.. Μία ένσταση παρακαλώ… Είπαμε να κάνουμε τα στραβά μάτια.. αλλά στην συγκεκριμένη παραγωγή όσο και στραβά μάτια να κάνεις (ακόμα κι αν γύριζες το κεφάλι σου σχηματίζοντας ορθή γωνία με την οθόνη), πάλι οι υπερβολές έβγαζαν μάτι!!!! Η μόνη λύση τα Κλειστά Στραβά μάτια!!!
Ο Σκηνοθέτης θέλησε να κάνει μία ταινία καταιγιστικής δράσης, που οι σκηνές δράσης καταλαμβάνουν ίσως και το 90% της χρονικής διάρκειας του φιλμ. Και πήγε με το σκεφτικό ότι όσο περισσότερο φορτώσουμε μία ταινία με δράση τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα! Μόνο που δεν είχε υπόψη του το Ρητό «Το Πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο Παππάς» κι έτσι η ταινία μπατάρει από το υπερβολικό βάρος της δράσης, μη έχοντας ένα σεναριακό αντίβαρο. Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό το βάρος, φόρτωσε και σχεδόν όλες τις σκηνές δράσης με τόνους υπερβολής που κυρίως στηρίζονταν στην Μελλοντική Υπέρ-εξέλιξη της Τεχνολογίας (είδαμε ακόμα και γάντια που θα τα ζήλευε ο Spiderman). Πολλές στιγμές ένιωθες πως η ταινία μέσω αυτών των Κραυγαλέων Υπερβολών αποτελούσε παρωδία ταινιών Δράσης! Όπως στην σκηνή της ανάβασης του Κτιρίου αλά Spiderman, που ο τρόπος της εισόδου στον τελικό προορισμό σε κάποιους ίσως προκαλούσε και γέλιο, όπως και η βλάβη του ενός γαντιού! Επίσης με παρωδία έμοιαζε η σκηνή με την βαλίτσα, που βαλίτσα και ήρωες πήγαιναν από εδώ κι από εκεί σαν τουβλάκια του τέτρις! Και η σκηνή αυτή με την βαλίτσα στο φινάλε της, θύμιζε παρωδία ταινιών τρόμου (όπως Scream), μιας και ο τέζα κακός άνοιξε το μάτι γαρίδα!!!!!!! Δεν θα αναφερθώ σε άλλες σκηνές για να μην αποκαλύψω τα ευρηματικά «διαμάντια» της ταινίας και να έχετε αγωνία για το τι θα συμβεί! Βέβαια ένα ξάφνιασμα και ένα σφίξιμο των μπράτσων της καρέκλας το έκανε ο θεατής σε κάποιες σκηνές, αλλά και αυτό ήταν με το τέχνασμα του ξαφνικού δυνατού κρότου από κάποιο κοπάνημα του ήρωα, που πολλές φορές το προκαλούσαν οι υπερβολικά λανθασμένοι Υπολογισμοί του… Δηλαδή μπόρεσε και πήδηξε από άκρη κτηρίου πιάνοντας ένα σκηνή που βρισκόταν μακριά του, αλλά όταν πήδηξε κατακόρυφα για να πέσει μέσα σε κάμπριο αμάξι, κοπάνησε την μούρη στην πόρτα κρεμάμενος απέξω και δεν στόχευσε ολόκληρο ανοιχτό κάμπριο!!!!!!
Ο βραβευμένος με Oscar δύο φορές Mάικλ Γκιατσίνο (για τις ταινίες Up και Ratatouille), επιμελήθηκε την μουσική επένδυση του φιλμ και «έπαιξε» με το βασικό μουσικό θέμα, κάνοντας μικρές παρεμβάσεις χωρίς να το αλλοιώσει! Πολύ έξυπνη ήταν σε μία σκηνή η εναλλαγή Ρωσικού άσματος στο βασικό μουσικό θέμα.
Συνοψίζοντας θέλω να πω πως αν κάποιος ζητάει μόνο να δει σκηνές δράσης, χωρίς την παραμικρή απαίτηση Αληθοφάνειας, Υποκριτικής, Δραματουργικής συνοχής (η ταινία άλλαζε ροή όπως και τοποθεσίες σε ανύποπτο χρόνο, χάνοντας ο θεατής την αίσθηση των εξελίξεων) και αν δεν τον ενοχλεί να βλέπει ιπτάμενους ανθρώπους που πετούν με την χρίση μαγνητικής συσκευής (που θα ζήλευε και ο Superman), τότε θα περάσει ευχάριστα! Αν όμως θέλετε να θυμάστε την επόμενη μέρα έστω και ένα πλάνο της ταινίας, επιλέξτε κάτι άλλο! Α.. και αν σας αρέσουν γενικότερα οι παρωδίες ταινιών του στυλ «Scary Movie», θα ήταν μία καλή πρόταση αυτή η ταινία αφού θυμίζει όπως προανέφερα παρωδία ταινιών δράσης!