[πρεμιέρα: 22/09/11]
Κωμωδία / Σκηνοθεσία: Όλιβερ Πάρκερ / Σενάριο: Γουίλιαμ Ντέιβις / Πρωταγωνιστούν: Ρόουαν Άτκινσον, Γκίλιαν Άντερσον, Ρόζαμουντ Πάικ, Ντόμινικ Γουέστ / Παραγωγή: Αγγλία 2011 / Διάρκεια: 101 λεπτά / Διανομή: UIP
Υπόθεση: Οι μυστικές υπηρεσίες αναθέτουν στον πράκτορα Johnny English την προστασία του ηγέτη της Κίνας από μια δολοφονική ομάδα. Αλλά ποιος θα αναλάβει την προστασία του ηγέτη από τον Johnny English ;;;
Οχτώ χρόνια πέρασαν από την πρώτη εμφάνιση του Ρόουαν Άτκινσον ως μυστικός πράκτορας Johnny English και επιστρέφει στην δράση, αυτή την φορά υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Όλιβερ Πάρκερ [An Ideal Husband (1999)]. Αν κάποιος είχε γελάσει με το πρώτο μέρος του Johhny English, σε αυτό το σίκουελ θα λυθεί κυριολεκτικά από τα γέλια. Παρουσιάζεται αισθητά πιο προσεγμένο δείχνοντας την διάθεση του Άτκινσον να θέλει να αποζημιώσει το κοινό του, από την πολυετή απουσία του από την μεγάλη οθόνη [Mr. Bean's Holiday (2007)].
Σκηνοθετικά το φιλμ κατάφερε να ταυτίσει την σοβαροφανή ατμόσφαιρα μιας κατασκοπευτικής ταινίας δράσης, με την γκαφατζίδικη ατμόσφαιρα μιας κωμωδίας. Αυτό φάνηκε από τις πρώτες σκηνές της εκπαίδευσης του Johnny, όπου οι γκάφες δεν έδιναν πάντα το παρών, παρουσιάζοντας και την άξια πλευρά του English. Σε κατασκοπευτικές κωμωδίες, η καλή συνταγή είναι: O πρωταγωνιστής να περιορίζει τις γκάφες του, προσδίδοντας έτσι μια σοβαροφάνεια, η οποία θα προδοθεί από μία γκάφα του.. έτσι ώστε να υπάρχει ένα στοιχείο κωμικής έκπληξης. Συνταγή η οποία εφαρμόσθηκε στο παρελθόν και από τους αείμνηστους, Θανάση Βέγγο (Βοήθεια ο Βέγγος Φανερός Πράκτωρ 000) και Λέσλι Νίλσεν (Τρελές Σφαίρες). Καίριο σημείο στο οποίο δεν είχε δοθεί η δέουσα προσοχή στο πρώτο μέρος, αφού είχε αφεθεί ο πρωταγωνιστής ανεξέλεγκτα στην γκαφατζίδικη συμπεριφορά του, με δεδομένη κάθε αποτυχία εξαλείφοντας το αναπάντεχο. Ενώ εδώ το κοινό είχε και την «αγωνία» για το αν θα τα καταφέρει ο Johnny, μιας και είχε τις καλές στιγμές του πείθοντάς μας για τις πρακτορικές του ικανότητες, αφού κάποιες αποτυχίες οφείλονταν στην συγκυρία των καταστάσεων (π.χ. που να πάει το μυαλό σου πως σε ένα σπίτι μπορεί να κυκλοφορούν δύο ολόιδια ντυμένες γιαγιούλες). Ενώ κάποιες φορές οι γκάφες άλλαζαν σκυτάλη και πέρναγαν στους αντιπάλους του, κατόπιν έξυπνης μα και κωμικής διαχείρισής των καταστάσεων από τον ήρωά μας (χαρακτηριστική σκηνή, το κυνηγητό στα κτίρια και τις ταράτσες). Το φιλμ εκτός από τα σλάπστικ κωμικά στοιχεία (όπως η κονταριά που έφαγε όταν απολάμβανε τους επαίνους), είχε και τα κωμικά στοιχεία καταστάσεων (όπως η σκηνή της γάτας).
Η ταινία ήταν διάχυτη καθόλη την διάρκεια της με οπτικά και λεκτικά γκαγκ, με αποτέλεσμα ο θεατής να γελάει σε πολλά σημεία, ενώ κάποιες κωμικές σκηνές κορυφώνονταν σε μία επόμενη σκηνή.. κάνοντας έτσι τον θεατή να γελάει διαδοχικά εντονότερα (όπως την ξεκαρδιστική σκηνή με την «Σούζαν-Σουσάν» η οποία ολοκληρώθηκε σε δύο σκηνές, με την κορύφωση της στην δεύτερη).
Αν είστε παρατηρητικοί θα προσέξατε μια αλλαγή στον Ρόουαν Άτκινσον σε σχέση με το πρώτο Johnny English.. Τα μαύρα του μαλλιά γκριζάρανε μέσα σε αυτά τα 8 χρόνια και μαζί με αυτά «γκρίζαρε» και ερμηνευτικά. Αφού έχουμε έναν Άτκινσον που κάλυψε κάπως το προσωπείο του Mr. Bean με μία πιο σοβαροφανή, διάφανη μάσκα. Δεν είδαμε τις πολύ έντονες γκριμάτσες του, προσδίδοντας έναν πιο αληθοφανή γκαφατζή χαρακτήρα.
Προς το τέλος συναντήσαμε και μια σκηνή με δραματική επικάλυψη, για να ταράξει λίγο τα προβλέψιμα νερά της ταινίας. Η οποία πέρασε και το μήνυμα περί της σπουδαιότητας της αγάπης, με την οποία ξαναγεννιέσαι μεταφορικά και κυριολεκτικά..
Η μεγάλη διάρκεια της ταινίας (για κωμωδία σχετικά αρκετά τα 101 λεπτά) δεν την επιβάρυνε πουθενά με "περιττά κιλά".. κι έτσι το φιλμ δεν έκανε πουθενά «κοιλιά». Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε ότι εν καιρώ οικονομικής κρίσης οι παραγωγοί έβαλαν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη. Αφού το μπάτζετ της ταινίας ήταν αυξημένο κατά 5.000.000 $ (45.000.000 $) σε σχέση με το μπάτζετ του πρώτου Johnny English (40.000.000 $). Γεγονός που δηλώνει την πρόθεση των συντελεστών να μην γίνει μια πρόχειρη δουλειά, η οποία φάνηκε και στο πανί.
Ανακεφαλαιώνοντας.. έχουμε μία πραγματικά καλοδουλεμένη κωμωδία που θα γελάσει το κοινό, αρκεί να συμπαθεί έστω και λίγο αυτόν τον κωμικό.. Όσο για τους φαν του Άτκινσον.. καλό θα ήταν πριν μπουν στην αίθουσα, να επισκεφθούν την τουαλέτα του κινηματογράφου.. :o)
Οχτώ χρόνια πέρασαν από την πρώτη εμφάνιση του Ρόουαν Άτκινσον ως μυστικός πράκτορας Johnny English και επιστρέφει στην δράση, αυτή την φορά υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Όλιβερ Πάρκερ [An Ideal Husband (1999)]. Αν κάποιος είχε γελάσει με το πρώτο μέρος του Johhny English, σε αυτό το σίκουελ θα λυθεί κυριολεκτικά από τα γέλια. Παρουσιάζεται αισθητά πιο προσεγμένο δείχνοντας την διάθεση του Άτκινσον να θέλει να αποζημιώσει το κοινό του, από την πολυετή απουσία του από την μεγάλη οθόνη [Mr. Bean's Holiday (2007)].
Σκηνοθετικά το φιλμ κατάφερε να ταυτίσει την σοβαροφανή ατμόσφαιρα μιας κατασκοπευτικής ταινίας δράσης, με την γκαφατζίδικη ατμόσφαιρα μιας κωμωδίας. Αυτό φάνηκε από τις πρώτες σκηνές της εκπαίδευσης του Johnny, όπου οι γκάφες δεν έδιναν πάντα το παρών, παρουσιάζοντας και την άξια πλευρά του English. Σε κατασκοπευτικές κωμωδίες, η καλή συνταγή είναι: O πρωταγωνιστής να περιορίζει τις γκάφες του, προσδίδοντας έτσι μια σοβαροφάνεια, η οποία θα προδοθεί από μία γκάφα του.. έτσι ώστε να υπάρχει ένα στοιχείο κωμικής έκπληξης. Συνταγή η οποία εφαρμόσθηκε στο παρελθόν και από τους αείμνηστους, Θανάση Βέγγο (Βοήθεια ο Βέγγος Φανερός Πράκτωρ 000) και Λέσλι Νίλσεν (Τρελές Σφαίρες). Καίριο σημείο στο οποίο δεν είχε δοθεί η δέουσα προσοχή στο πρώτο μέρος, αφού είχε αφεθεί ο πρωταγωνιστής ανεξέλεγκτα στην γκαφατζίδικη συμπεριφορά του, με δεδομένη κάθε αποτυχία εξαλείφοντας το αναπάντεχο. Ενώ εδώ το κοινό είχε και την «αγωνία» για το αν θα τα καταφέρει ο Johnny, μιας και είχε τις καλές στιγμές του πείθοντάς μας για τις πρακτορικές του ικανότητες, αφού κάποιες αποτυχίες οφείλονταν στην συγκυρία των καταστάσεων (π.χ. που να πάει το μυαλό σου πως σε ένα σπίτι μπορεί να κυκλοφορούν δύο ολόιδια ντυμένες γιαγιούλες). Ενώ κάποιες φορές οι γκάφες άλλαζαν σκυτάλη και πέρναγαν στους αντιπάλους του, κατόπιν έξυπνης μα και κωμικής διαχείρισής των καταστάσεων από τον ήρωά μας (χαρακτηριστική σκηνή, το κυνηγητό στα κτίρια και τις ταράτσες). Το φιλμ εκτός από τα σλάπστικ κωμικά στοιχεία (όπως η κονταριά που έφαγε όταν απολάμβανε τους επαίνους), είχε και τα κωμικά στοιχεία καταστάσεων (όπως η σκηνή της γάτας).
Η ταινία ήταν διάχυτη καθόλη την διάρκεια της με οπτικά και λεκτικά γκαγκ, με αποτέλεσμα ο θεατής να γελάει σε πολλά σημεία, ενώ κάποιες κωμικές σκηνές κορυφώνονταν σε μία επόμενη σκηνή.. κάνοντας έτσι τον θεατή να γελάει διαδοχικά εντονότερα (όπως την ξεκαρδιστική σκηνή με την «Σούζαν-Σουσάν» η οποία ολοκληρώθηκε σε δύο σκηνές, με την κορύφωση της στην δεύτερη).
Αν είστε παρατηρητικοί θα προσέξατε μια αλλαγή στον Ρόουαν Άτκινσον σε σχέση με το πρώτο Johnny English.. Τα μαύρα του μαλλιά γκριζάρανε μέσα σε αυτά τα 8 χρόνια και μαζί με αυτά «γκρίζαρε» και ερμηνευτικά. Αφού έχουμε έναν Άτκινσον που κάλυψε κάπως το προσωπείο του Mr. Bean με μία πιο σοβαροφανή, διάφανη μάσκα. Δεν είδαμε τις πολύ έντονες γκριμάτσες του, προσδίδοντας έναν πιο αληθοφανή γκαφατζή χαρακτήρα.
Προς το τέλος συναντήσαμε και μια σκηνή με δραματική επικάλυψη, για να ταράξει λίγο τα προβλέψιμα νερά της ταινίας. Η οποία πέρασε και το μήνυμα περί της σπουδαιότητας της αγάπης, με την οποία ξαναγεννιέσαι μεταφορικά και κυριολεκτικά..
Η μεγάλη διάρκεια της ταινίας (για κωμωδία σχετικά αρκετά τα 101 λεπτά) δεν την επιβάρυνε πουθενά με "περιττά κιλά".. κι έτσι το φιλμ δεν έκανε πουθενά «κοιλιά». Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε ότι εν καιρώ οικονομικής κρίσης οι παραγωγοί έβαλαν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη. Αφού το μπάτζετ της ταινίας ήταν αυξημένο κατά 5.000.000 $ (45.000.000 $) σε σχέση με το μπάτζετ του πρώτου Johnny English (40.000.000 $). Γεγονός που δηλώνει την πρόθεση των συντελεστών να μην γίνει μια πρόχειρη δουλειά, η οποία φάνηκε και στο πανί.
(Οι προπονήσεις από τους Σαουλίν αποδίδουν..)
(Ο Ρόουαν Άτκινσον μετά από 8 χρόνια "γκριζάρει".. και ερμηνευτικά)