Πέρυσι τέτοια μέρα, ίδια ημερομηνία ακριβώς με την σημερινή ήταν, Δευτέρα 3 Μαΐου 2010 και εκείνη την μέρα είχε γίνει η Τελετή της Πρώτης Απονομής Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ήμουν καλεσμένος και παρακολούθησα από κοντά αυτή την εκδήλωση και μου έχει μείνει η στιγμή που δόθηκε από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Κινηματογράφου τον Τάσο Μπουλμέτη (Σκηνοθέτης του "Πολίτικη Κουζίνα") το βραβείο Συνολικής Προσφοράς στον Κινηματογράφο στον Θανάση Βέγγο. Όταν ανέβηκε ο Θανάσης στο σανίδι να παραλάβει το βραβείο του, θυμάμαι όλο το πλήθος να χειροκροτεί όρθιο για αρκετό χρονικό διάστημα. Εγώ ένιωθα ένας ρίγος συγκίνησης βλέποντας τον αγαπημένο μου ηθοποιό και δημιουργό να κοιτάζει το πλήθος συγκινημένος καθώς τον χειροκροτούσε. Εγώ εκείνη την περίοδο λόγο επέμβασης στο χέρι μου σε τένοντα, απόφευγα το χειροκρότημα και γενικά τις απότομες κινήσεις του χεριού, γιατί υπήρχε κίνδυνος να ξανά κοπεί τένοντας. Εκείνη την στιγμή όμως, ενώ είχα τοποθετήσει το κινητό μου στα κάγκελά του εξώστη για να καταγράψω την βράβευση, αγνόησα το πονεμένο μου χέρι και χειροκρότησα με όλη μου την δύναμη αδιαφορώντας για το αν θα "Κοπεί ο Τένοντας" γιατί ήθελα τόσο πολύ να εκδηλώσω κι εγώ την μεγάλη μου αγάπη για τον Θανάση!!!! Επίσης να προσθέσω πως όταν πήγαινα στην εκδήλωση δεν ήξερα ότι θα παραβρίσκεται και ο Βέγγος στην τελετή οπότε ήταν τυχαίο το γεγονός που τον συνάντησα.
Και τώρα ακριβώς ένα χρόνο μετά, ακριβώς την ίδια ημερομηνία, δηλαδή την Τρίτη το Πρωί 3 Μαΐου του 2011 μαθαίνω πως "Κόπηκε το Νήμα" της Ζωής του Θανάση Βέγγου στα 84 του χρόνια, στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες πέντε μέρες, μετά από εγκεφαλικό. Πόσο διαφορετική ήταν η ίδια ημέρα πέρυσι και φέτος, πέρυσι η Βράβευση και Φέτος το Μακρινό Ταξίδι.. Αλλά αυτές οι μέρες έχουν και κάτι κοινό.. πέρυσι μας έκανε και δακρύσαμε από συγκίνηση όταν τον είδαμε να βραβεύεται για όσα μας πρόσφερε και σήμερα πάλι δακρύζουμε αλλά για όσα δεν θα μας ξανά προσφέρει..
Αυτή ήταν η "Τρίτη" φορά που είδα από κοντά τον Θανάση. Η "Δεύτερη" ήταν τον Ιούλιο του 2004 στην Αθήνα στην Κινηματογραφική Πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ "Ένας άνθρωπος παντός καιρού" που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Σολδάτος και έλεγε για την ζωή του Βέγγου. Τότε ήταν η δεύτερη φορά που συνάντησα από κοντά τον Θανάση και ήταν μεγάλη η έκπληξη γιατί δεν το ήξερα ότι θα παρευρίσκεται και ο ίδιος στην Πρεμιέρα! Ενώ ακόμα μεγαλύτερη ήταν έκπληξη μου όταν είδα πως κάθισε ακριβώς στην μπροστινή σειρά από εμένα και μια θέση δεξιά μου κι έτσι τον έβλεπα. Ενώ όταν μπήκε μας σύστησε με μεγάλη χαρά και το εγγονάκι του, τον Θανασάκη!!! Πάντα είχα την απορία πως θα αντιδρούσε ο Βέγγος όταν θα έβλεπε τις ταινίες του και εκείνη την μέρα μου δόθηκε η απάντηση με τον καλύτερο τρόπο! Γιατί όταν το Ντοκιμαντέρ έδειχνε αποσπάσματα από τις ταινίες του, έβλεπα τον Βέγγο να γελάει με την ψυχή του.. και στο τέλος που το ντοκιμαντέρ μας έλεγε για τις δυσκολίες της ζωής του συγκινήθηκε! Ενώ τότε έπεσαν και οι τίτλοι τέλους και σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι στην αίθουσα και χειροκροτούσαμε.. ενώ ο Θανάσης έκλεγε σαν μικρό παιδί! Τότε ένας που καθόταν κοντά του και τον είδε να συγκινείται έντονα (ο Δημήτρης Τσοβόλας) γύρισε προς το κοινό και μας έκανε νόημα να σταματήσουμε το χειροκρότημα αφού έβλεπε πως τον συγκινεί περισσότερο. Και αφού όλα ησύχασαν και η αίθουσα αποφορτίστηκε συγκινησιακά, ο κόσμος καθώς αποχωρούσε τον χαιρετούσε. Όταν βγήκε από την αίθουσα τον πλησίασα και πήρα ένα αυτόγραφο.. αυτό το αυτόγραφο το φυλάω σε ένα συρτάρι ανάμεσα σε βιβλία για να μην τσαλακωθεί.. το φυλάω σαν κειμήλιο…
Και η "Πρώτη" φορά που τον συνάντησα πάλι τυχαία, ήταν σε ηλικία 4-5 ετών. Με είχαν πάει οι γονείς μου στο τότε πολυκατάστημα "Μινιόν" και εκεί μάθανε πως στον πάνω όροφο ήταν ο Θανάσης Βέγγος κι έτσι με πήγαν να τον δω από κοντά. Μόνο που ήμουν πολύ μικρός και μου έχουν μείνει πολύ αχνές εικόνες! Πάντως έλεγα ότι δεν είχα πάει ποτέ να παρακολουθήσω τον αγαπημένο μου ηθοποιό από κοντά σε κάποια θεατρική του παράσταση και τελικά φρόντισε η τύχη να τον συναντήσω εντελώς τυχαία 3 φορές στην ζωή μου, ενώ το 3 είναι και ο τυχερός μου αριθμός.
Πάντα όταν φεύγει ένα επώνυμο πρόσωπο, πάντα ακολουθούν όμορφα λόγια για το έργο του και για την προσωπικότητα του, πάντα και για όλους.. γιατί έτσι συνηθίζεται. Κι έτσι δεν θέλω κι εγώ να κάνω το ίδιο, γιατί πιστεύω πως ο Θανάσης Βέγγος ήταν πραγματικά μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και ένας πολύ καλός άνθρωπος, ήταν ο καλός μας άνθρωπος! Αν και αυτός ο όρος έχει δοθεί σε πολύ κόσμο, κυρίως μετά θάνατον που συγχωρούνται τα πάντα... Αλλά αν μπορούσαν να κατοχυρωθούν τα πνευματικά δικαιώματα αυτής της έκφρασης «Ο Καλός μας Άνθρωπος» τότε θα κατοχυρωνόταν μόνο σε έναν καλλιτέχνη.. μόνο στο Θανάση Βέγγο, γιατί αυτός ήταν ο "Καλός μας Άνθρωπος" και πριν φύγει από την ζωή και δεν βαφτίστηκε έτσι μόνον μετά θάνατον...
Αντί να κάνω τις κλασικές αναφορές που συνηθίζονται όταν κάποιος καλλιτέχνης φεύγει και να λέω για την καριέρα του και για την προσφορά του θα κάνω κάτι άλλο. Θα πω αυτό που νιώθω για τον Θανάση Βέγγο ως άνθρωπο κι όχι ως καλλιτέχνη, γιατί πιστεύω πως δεν υπάρχει έλληνας που να μην γνωρίζει το έργο του...
Πάντα τα μικρά παιδιά φοβούνται μην χάσουν κάποιον που αγαπούν πολύ, έτσι κι εγώ από μικρός έλεγα πως αν κάποτε πεθάνει ο Βέγγος θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ, γιατί ένιωθα ότι ήταν πολύ δικός μου άνθρωπος. Οπότε από σήμερα το πρωί νιώθω ότι έφυγε ένα «κομμάτι» μου.. ίσως αυτό το κομμάτι που με έκανε να πιστεύω πως υπάρχει ο Συνδυασμός του Καλού Καλλιτέχνη με τον Καλό Άνθρωπο!!!
Σκεφτόμουν σήμερα το εξής. Αφού εγώ νιώθω τόσο έντονα συναισθήματα λύπης για τον Θανάση που δεν τον ήξερα και προσωπικά, άραγε πόση να είναι η θλίψη των δικών του ανθρώπων αυτή την στιγμή;;; :-( :-( :-(
Αντίο «πραγματικά» καλέ μας άνθρωπε :-(
(Η νεκρώσιμος ακολουθία στις 4-5-2011 στην μονή της Αγίας Μαρίνας στο Θησείο κατόπιν επιθυμίας του Θανάση, μιας και σε αυτή την περιοχή είχε γυρίσει αρκετές σκηνές από ταινίες του).
Λίγα λόγια για την Nεκρώσιμη Ακολουθία:
Το κλίμα που βίωσα ήταν πολύ βαρύ, κοιτούσες γύρω σου και έβλεπες πρόσωπα πραγματικά θλιμμένα και όταν άκουγες κάποιοι να αναφέρουν αξέχαστες ατάκες του Θανάση, μόνο τότε έβλεπες ένα χαμόγελο στα πρόσωπα τους, αλλά και αυτό αναμιγμένο με την θλίψη.. Υπήρχαν πολλά γνωστά ονόματα από τον καλλιτεχνικό χώρο του Θεάτρου και του Κινηματογράφου , μαζί με πρόσωπα που δεν ήταν επώνυμα, αλλά που αγάπησαν τον Θανάση σαν να είχαν συνεργαστεί μαζί του και σαν να τον ήξεραν προσωπικά.
Σε όλα τα πηγαδάκια άκουγες τα εξής: Πόσο καλός άνθρωπος ήταν, πόσο αγάπησε τους ανθρώπους και ότι τράβηξε πολύ κουπί στη ζωή του, τίποτα δεν βρήκε "στρωμένο" ο Θανάσης, πάντα "έστρωνε" μόνος του το μονοπάτι που θα διάνυε.. Και κάτι που άκουσα από έναν επώνυμο που μου διαφεύγει το όνομά του, αλλά το βρήκα πολύ σημαντικό και θέλω να το μεταφέρω.. Έψαχνε ο Βέγγος έναν ηθοποιό για να συνεργαστούνε για μια ταινία και αυτό το επώνυμο πρόσωπο του πρότεινε έναν ηθοποιό. Ο Βέγγος του λέει:
«Βρε εσύ είναι καλός;;»
«Ναι Θανάση, είναι πολύ ταλαντούχος ηθοποιός!»
Και ο Βέγγος του απαντάει:
«Βρε Μιχαλιό μου, καλός άνθρωπος είναι;; Μην έρθει και μας δυαλίσει...».
Αυτή η κουβέντα του νομίζω ότι εμπεριέχει όλη την ποιότητα και την κουλτούρα του χαρακτήρα του!!!
Στο άρθρο μου πιο πάνω, είχα γράψει ότι αφού εγώ στεναχωρήθηκα τόσο που δεν τον γνωρίζω προσωπικά, πόση άραγε να ήταν η θλίψη των δικων του ανθρώπων. Και η απάντηση μου δόθηκε όταν έφτασε η σειρά μου να προσκυνήσω και πέρασα από μπροστά τους να τους συλλυπηθώ… μου έχει μείνει η έντονη θλίψη που έβλεπα στα πρόσωπα τους την οποία επειδή δεν βρίσκω λέξεις για να την περιγράψω, θα πω ότι ήταν μεγαλύτερη και από όλων μαζί τον παραβρισκόμενων..
Ενώ την στιγμή που πέρναγε η σορός από μπροστά μας βγαίνοντας από τον ναό, ο κόσμος τον χαιρετούσε φωναχτά και όλοι τον αποκαλούσαν με το μικρό του όνομα, το ίδιο έκανα κι εγώ (στο βίντεο που ακολουθεί) και εκείνη την στιγμή κοιτούσα κλεφτά γύρω μου και έβλεπα ότι όλοι είχαν βουρκώσει και δάκρυζαν…
Όλοι μας…
Αντίο Θανάση...
Ακολουθεί το βίντεο που έγραψα όταν ο Θανάσης έλαβε το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς για τον Κινηματογράφο στην Πρώτη Τελετή Απονομής της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στο Μέγαρο μουσικής πέρυσι σαν σήμερα την ίδια ακριβώς ημερομηνία: Δευτέρα 3 Μαΐου 2010 και σήμερα Τρίτη 3 Μαΐου 2011 που έφυγε ο Θανάσης θα γίνει η Δεύτερη Τελετή της Ακαδημίας Κινηματογράφου. Αυτή είναι η τραγική ειρωνεία της τύχης...
Αποσπάσματα από Ταινίες του
TΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΑΙΞΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗ (ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΦΕΝΤΟΝΑ) ΤΗΣ Λ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ "Η ΕΛΛΑΣ ΞΑΝΑΨΗΦΙΖΕΙ".
ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΛΟΓΟΚΡΙΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΟΠΗΚΕ 4 ΦΟΡΕΣ ΑΠ ΤΗΝ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΠΑΡ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΠΑΙΖΟΤΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ. ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΑΥΤΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΟΥΞΕ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ "ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΡΖΑΝ" ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ. ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΙ Ο ΑΛΕΚΟΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΣ.
Οι παραγωγοί της εκπομπής έχουν να θυμούνται την τελειομανία του Θανάση Βέγγου, ο οποίος ενσαρκώνοντας τον Ταρζάν, που έμπαινε στο πλατό με το «σχοινί» από το δένδρο, κατανάλωσε σχεδόν ολόκληρη ημέρα προκειμένου το πλάνο της εισόδου να γίνει όσο πιο πειστικά γίνεται.
