Υποψήφιο για Όσκαρ Οπτικών Εφέ το 2007.
Το οποίο δεν απέσπασε.
[πρεμιέρα: 7/9/06]
Περιπέτεια-Φαντασίας/ Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ/ Πρωταγωνιστούν: Μπράντον Ρουθ, Κέιτ Μπόσγουορθ, Κάβιν Σπέισι, Τζέιμς Μάρσντεν/ Παραγωγή: ΗΠΑ 2006
Υπόθεση: Ύστερα από πέντε χρόνια απουσίας και διαλογισμού ο Σούπερμαν επιστρέφει για να βρει την αγαπημένη του Λόις Λέιν ενώ ο αντίπαλός του ο Λεξ Λούθορ με την βοήθεια του κρυπτονίτη ετοιμάζεται να πνίξει την Αμερική σε ένα τσουνάμι.
Πολύ φοβόμουνα ότι η επαναφορά του Σούπερμαν στην μεγάλη οθόνη εν έτη 2006 θα ήταν ένα πλούσιο σε εφέ περιτύλιγμα χωρίς περιεχόμενο και ότι δεν θα είχε κοινά στοιχεία με το πολύ καλό πρώτο μέρος. Ευτυχώς οι φόβοι μου δεν επαληθεύθηκαν, ο Μπράιαν Σίνγκερ στηρίχτηκε πάνω στο πρώτο Σούπερμαν (1978) του Ρίτσαρτ Ντόνερ, διατηρώντας τα καλά του στοιχεία. Το όλο στόρι είναι παρόμοιο με το πρώτο, πάλι έχουμε τον κακό που με την βοήθεια του κρυπτονίτη θα προσπαθήσει να πετύχει τους δόλιους στόχους του. Όπως πάντα ο Σούπερμαν προσφέρει πρόθημα την βοήθεια του σε όσους κινδυνεύουν ενώ έχει πάντα στραμμένη την προσοχή του στην αγαπημένη του. Και έτσι δεν λείπει και το ρομαντικό στοιχείο από το φιλμ, βλέπουμε την προσπάθεια του ήρωα να κερδίσει την Λόις Λέιν και να της δείξει ότι λυπάται που απομακρύνθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από κοντά της (επαναλαμβάνεται η ιπτάμενη βόλτα τους). Πολύ καλή η επιλογή του Μπράντον Ρουθ ως Σούπερμαν, το ήπιων τόνων στυλ του θύμιζε τον προκάτοχό του. Η ερμηνεία του πάτησε πάνω στα χνάρια του Κρίστοφερ Ριβ, ο ντροπαλός και χωρίς θάρρος ρεπόρτερ που όταν έβγαζε τα γυαλιά γινόταν ατρόμητος διατηρώντας την σεμνότητά του. Επίσης παρουσιάζονται αποσπάσματα με τον Μάρλον Μπράντο από την πρώτη ταινία. Τα εφέ είναι πετυχημένα, πράγμα που έλειπε από τα παλιά Σούπερμαν αφού δεν το επέτρεπε η τότε τεχνολογία. Η μουσική της ταινίας βασίζεται στο ίδιο βασικό θέμα του Τζον Γουίλιαμς, το οποίο έχουμε ταυτίσει με τον ήρωα. Οι ερμηνείες είναι καλές και γενικότερα το φιλμ σου κρατάει το ενδιαφέρον, παρόλο που το σενάριο δεν παρουσιάζει στοιχεία πρωτοτυπίας. Σίγουρα ο Μπράιν Σίνγκερ αν ήθελε μπορούσε να κάνει ένα φιλμ τελείως διαφορετικό από το πρώτο, αλλά μας θυμίζει εκείνο το φιλμ που αγαπήσαμε τότε, είναι κάτι σαν φόρος τιμής στο πρώτο Σούπερμαν.
Το οποίο δεν απέσπασε.
[πρεμιέρα: 7/9/06]
Περιπέτεια-Φαντασίας/ Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ/ Πρωταγωνιστούν: Μπράντον Ρουθ, Κέιτ Μπόσγουορθ, Κάβιν Σπέισι, Τζέιμς Μάρσντεν/ Παραγωγή: ΗΠΑ 2006
Υπόθεση: Ύστερα από πέντε χρόνια απουσίας και διαλογισμού ο Σούπερμαν επιστρέφει για να βρει την αγαπημένη του Λόις Λέιν ενώ ο αντίπαλός του ο Λεξ Λούθορ με την βοήθεια του κρυπτονίτη ετοιμάζεται να πνίξει την Αμερική σε ένα τσουνάμι.
Πολύ φοβόμουνα ότι η επαναφορά του Σούπερμαν στην μεγάλη οθόνη εν έτη 2006 θα ήταν ένα πλούσιο σε εφέ περιτύλιγμα χωρίς περιεχόμενο και ότι δεν θα είχε κοινά στοιχεία με το πολύ καλό πρώτο μέρος. Ευτυχώς οι φόβοι μου δεν επαληθεύθηκαν, ο Μπράιαν Σίνγκερ στηρίχτηκε πάνω στο πρώτο Σούπερμαν (1978) του Ρίτσαρτ Ντόνερ, διατηρώντας τα καλά του στοιχεία. Το όλο στόρι είναι παρόμοιο με το πρώτο, πάλι έχουμε τον κακό που με την βοήθεια του κρυπτονίτη θα προσπαθήσει να πετύχει τους δόλιους στόχους του. Όπως πάντα ο Σούπερμαν προσφέρει πρόθημα την βοήθεια του σε όσους κινδυνεύουν ενώ έχει πάντα στραμμένη την προσοχή του στην αγαπημένη του. Και έτσι δεν λείπει και το ρομαντικό στοιχείο από το φιλμ, βλέπουμε την προσπάθεια του ήρωα να κερδίσει την Λόις Λέιν και να της δείξει ότι λυπάται που απομακρύνθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από κοντά της (επαναλαμβάνεται η ιπτάμενη βόλτα τους). Πολύ καλή η επιλογή του Μπράντον Ρουθ ως Σούπερμαν, το ήπιων τόνων στυλ του θύμιζε τον προκάτοχό του. Η ερμηνεία του πάτησε πάνω στα χνάρια του Κρίστοφερ Ριβ, ο ντροπαλός και χωρίς θάρρος ρεπόρτερ που όταν έβγαζε τα γυαλιά γινόταν ατρόμητος διατηρώντας την σεμνότητά του. Επίσης παρουσιάζονται αποσπάσματα με τον Μάρλον Μπράντο από την πρώτη ταινία. Τα εφέ είναι πετυχημένα, πράγμα που έλειπε από τα παλιά Σούπερμαν αφού δεν το επέτρεπε η τότε τεχνολογία. Η μουσική της ταινίας βασίζεται στο ίδιο βασικό θέμα του Τζον Γουίλιαμς, το οποίο έχουμε ταυτίσει με τον ήρωα. Οι ερμηνείες είναι καλές και γενικότερα το φιλμ σου κρατάει το ενδιαφέρον, παρόλο που το σενάριο δεν παρουσιάζει στοιχεία πρωτοτυπίας. Σίγουρα ο Μπράιν Σίνγκερ αν ήθελε μπορούσε να κάνει ένα φιλμ τελείως διαφορετικό από το πρώτο, αλλά μας θυμίζει εκείνο το φιλμ που αγαπήσαμε τότε, είναι κάτι σαν φόρος τιμής στο πρώτο Σούπερμαν.