Υποψήφιο για Όσκαρ Φωτογραφίας το 2006.
Το οποίο δεν απέσπασε.
Περιπέτεια-Φαντασίας/ Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν/ Πρωταγωνιστούν: Κρίστιαν Μπέιλ, Κέιτι Χολμς, Λίαμ Νίσον, Μάικλ Κέιν, Μόργκαν Φρίμαν
Υπόθεση: Ο Μπρους Γουέιν ξεκινάει μια περιπλάνηση στην Ασία όπου εκπαιδεύεται από ένα νίντζα. Όταν επιστρέφει στη Γκοθαμ Σίτι βλέπει ότι κυριαρχεί το έγκλημα και αποφασίζει να δημιουργήσει ένα πλάσμα που θα το τρέμουν οι παραβάτες του νόμου.
Είχα ακούσει ότι είναι τελείως διαφορετικό το Batman Begins του Κρίστοφερ Νόλαν από τα προηγούμενα Batman αλλά δεν το περίμενα τόσο διαφορετικό. Από τα πρώτα λεπτά νιώθεις ότι θα δεις μια ταινία που έχει μια ρεαλιστική νότα και σε κάνει κάποιες στιγμές να ξεχνάς ότι είναι μυθοπλαστική. Έχει μία υποβλητική και σκοτεινή ατμόσφαιρα που ταιριάζει απόλυτα στον ήρωα. Σου παρουσιάζει τον κεντρικό ήρωα σαν έναν κανονικό άνθρωπο που θέλει να πολεμήσει τη διαφθορά και να εκδικηθεί για το χαμό των γονιών του. Κατά την προσπάθεια αυτή, καταφέρνει να νικήσει τους φόβους του και να αντλήσει δύναμη μέσα από αυτούς. Πριν κάνει την εμφάνιση του ο Μπάτμαν, η ταινία παρουσιάζει τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να δράσει ένας σκοτεινός εκδικητής. Γιατί πιο σημαντικό από την εντυπωσιακή παρουσίαση των κατορθωμάτων ενός ήρωα είναι να πείσεις το κοινό για τους λόγους που γίνονται. Οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές και πώς να μην είναι όταν συναντιούνται ο Λίαμ Νίσον, ο Μάϊκλ Κέιν, ο Μόργκαν Φρίμαν και ο πολύ καλός στο ρόλο του Μπάτμαν Κρίστιαν Μπέιλ. Ενώ υπάρχουν και ευφυείς ατάκες που έχουν κάτι να πουν όπως αυτή που είπε ο Μπάτμαν “Δεν έχει σημασία ποιος είμαι μέσα μου αλλά το τι κάνω” με την οποία αποκάλυψε κάπου την ταυτότητά του με τον καλύτερο τρόπο.Σπάνια αυτές οι ταινίες σε κάνουν να πάρεις στα σοβαρά τους σούπερ ήρωες, εδώ έχουμε εξαίρεση. Η ταινία όπως είναι λογικό είχε και κάποιες στιγμές που σου υπενθυμίζουν ότι πρόκειται για φανταστική ταινία αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό από ότι άλλες ταινίες του είδους. Επίσης έχει χιούμορ χωρίς όμως να χαλάει το σοβαρό ύφος που θέλει να περάσει ο σκηνοθέτης γιατί είναι σε μικρή δόση και σε στιγμές που ταιριάζει. Στο τέλος συνδέει πολύ όμορφα την ταινία με το πρώτο Batman του Τιμ Μπάρτον.Σε κάνει καθώς βγαίνεις από την αίθουσα να σκέφτεσαι ότι θα μπορούσες κι εσύ να κάνεις πράγματα που θα ήθελες αν νικούσες τους φόβους σου, πολλές φορές όλα είναι θέμα θέλησης και αυτοπεποίθησης. Ίσως μέσα μας να κρύβουμε ένα Batman που ψάχνει να βρει μια χαραμάδα στους φόβους μας για να βγει προς τα έξω.