[πρεμιέρα: 13/05/2010]
Περιπέτεια Εποχής / Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ / Σενάριο: Brian Helgeland / Πρωταγωνιστούν: Ράσελ Κρόου, Κέιτ Μπλάνσετ, Γουίλιαμ Χαρτ / Μουσική: Marc Streitenfeld / Διάρκεια: 145'' / Παραγωγή: HΠA 2010
Υπόθεση: Ένας σταυροφόρος ο Ρόμπιν Λόνγκστραϊντ επιστρέφει στο Νότιγκχαμ, σε μια πόλη που βασιλεύει η κρατική διαφθορά και το άδικο. Ο Ρόμπιν αποφασίζει να δημιουργήσει μια ομάδα που θα συγκρουστεί με το κατεστημένο με σκοπό να επιβάλει τον νόμο του δικαίου! Θα τα καταφέρει;
«Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας άνδρας στα πράσινα ντυμένος, που έκλεβε έχοντες και κατέχοντες για να μοιράσει τα χρήματα στους μη έχοντες…». Όσοι έλπιζαν να δει αυτή την ταινία ο πρωθυπουργός μας μήπως εμπνευστεί για την δίκαιη κατανομή του πλούτου, ας το ξεχάσουν… Διότι η ταινία ασχολείται με τον βίο του άντρα πριν γίνει ο γνωστός "Ρομπέν των Δασών". Εδώ ο Ρίντλεϊ Σκοτ εστιάζει στο «χτίσιμο» του άντρα πριν τον Θρύλο. Μόνο που για το «χτίσιμο» αυτό έγινε χρήση υλικών κατεδαφίσεως.
Θέλοντας και μη, λίγο πολύ όλοι μας κάναμε μια μικρή σύγκριση της ταινίας με το προηγούμενο πολεμικό εγχείρημα του Σκοτ και του Κρόου, τον «Μονομάχο». Μια λέξη σου έβγαινε από την σύγκριση: «Υποδεέστερο». Όχι ότι ο «Μονομάχος» αποτελεί αριστούργημα του είδους, αλλά μπορούσε τουλάχιστον να σταθεί όρθιο (βαθμολογία "Μονομάχου": **1/2). Εδώ έχουμε μια προσπάθεια βαριά "λαβωμένη," που με τα βίας κρατιέται να μην σωριαστεί στο χώμα. Πάντως οι δηλώσεις του πρωταγωνιστή ήταν πολύ ενθαριντικές και ελπιδοφόρες, είχε πει χαρακτιριστικά: «Αν δείτε τι δουλειά έχει κάνει ο Ρίντλει Σκοτ θα τρίβεται τα μάτια σας, ειδικά η μάχη στην παραλία είναι ανεπανάληπτη». Λογικό.. αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει. Αλλά στη προκειμένη περίπτωση ας φροντίσει οι επισκέπτες του να μην φέρουν άριστη όραση, γιατί μόνον τυφλός θα μπορούσε να συμφωνήσει με τα λεγόμενα του Κρόου….
Η μεγαλύτερη «πληγή» του φιλμ ήταν στο σενάριο, από εκεί έχανε περισσότερο "αίμα" κι από αυτό που χύθηκε στις μάχες. Το όλο στόρι δεν προκαλούσε εξ αρχής ενδιαφέρον: [Θα πάει τελικά το σπαθί στο προορισμό του ή Όχι? Θα τον παντρευτεί ή Όχι? Θα πει Ναι στη συνθήκη ή θα πει Όχι?]. Με τέτοια ερωτήματα προσπαθούσε το φιλμ να απασχολήσει τον θεατή για 145 λεπτά, με αποτέλεσμα τα χασμουρητά να δίνουν και να παίρνουν (μιας και ήταν και αργά η προβολή). Και σε αυτά τα ερωτήματα ήρθε να προστεθεί και ένα φιλοσοφικό-βαθυστόχαστο ρητό (από Σωκράτη και άνω..) που μας είχε τρυπήσει το νου και αναμέναμε ανυπόμονα να μάθουμε τι σήμαινε... και τελικά ένα ρίγος (-κρυάδας-) διαπέρασε το κορμί μας όταν το μάθαμε... και ησυχάσαμε! Η ταινία ένιωθες ότι προσπαθούσε σπασμωδικά να βρει τρυκ για να σου προκαλέσει (να σου -ξυπνήσει-) το ενδιαφέρον, όπως αυτό με το ανόητο ρητό το οποίο συνδεόταν και με τις ρίζες του ήρωα μας. Το οποίο από εκεί που κάτι του θύμιζε... ξαφνικά τον έκανε να θυμηθεί τα πάντα με την παραμικρή λεπτομέρεια για την ζωή του, δηλαδή ένας κατάλευκος πίνακας γέμισε ξαφνικά γράμματα και εικόνες. Τα μη αληθοφανή στοιχεία εξανέμιζαν και την παραμικρή σταγόνα ενδιαφέροντος, τα οποία έκαναν συχνά την εμφάνισή τους όπως: [Στη σεκάνς της μάχης του τυφλού γέρου που αντί να προκαλέσει ένα ρίγος συγκίνησης, θύμιζε παρωδία. Επίσης στη Σεκάνς όπου μια κυρία ηγείται μιας ομάδας από γυναικούλες ανεκπαίδευτες, που ορμούν μέσα στην μάχη (από αφελέστατο έως κωμικό). Και τέλος η Σκηνή της μονομαχίας του καλού και του κακού, με βροντερό Παρών της υπερβολής (σουτ ψηλοκρεμαστό και άγγιχτο παρακαλώ!!!) και την Απουσία της πρωτοτυπίας].
Η συνταγή δεν λησμόνησε να έχει μέσα και ολίγον Love Story το οποίο ήταν πιο ρηχό κι από την στάθμη της θάλασσας λίγο πριν την παλίρρεια. Ο έρωτας με το ζόρι υπό τις "πλάτες" και την καθοδήγηση του γέρου, πιο πολύ γέλιο έβγαζε παρά συναίσθημα και δεν έπειθε ούτε 15χρονο. Οι ερμηνείες ήταν επιφανειακές, δεν σε έπειθε ούτε η νευρική ερμηνεία της Μπλάνσετ, ούτε το πολύ ανάλαφρο και χαλαρό υφάκι που φορούσε ο Ράσελ, πολύ αξιόλογοι ερμηνευτές και δίκαια βραβεβμένοι με Όσκαρ (*), αλλά εδώ έμοιαζαν να πήραν "ρεπό" από το ταλέντο τους. Βέβαια η ευθύνη δεν ήταν μόνο δικιά τους, ο ηθοποιός ερμηνεύει τον χαρακτήρα που του δίνει το σενάριο και το σενάριο δεν πολύ ασχολήθηκε με τους χαρακτήρες. Μέγα ατόπημα της ταινίας το ότι δεν εμβάθυνε στους χαρακτήρες, ούτε στους κεντρικούς ήρωες και καθόλου σε πιο δεύτερους ρόλους, με αποτέλεσμα να μην δεθεί το κοινό μαζί τους και να μην νοιάζεται για την τελική τους κατάληξη στις μάχες. Κι έτσι οι μάχες με τα άγνωστα πρόσωπα αποκτούσαν μια "μηχανιστική" διάσταση που παρακολουθούσες τους πεσόντες ως σφαχτάρια δίχως αγωνία για το ποιος σκοτώνει ποιον. Το μόνο που σε ενδιέφερε στις μάχες, ήταν να βρεις τα Depon γιατί σε έπιανε πονοκέφαλος με την γνωστή τακτική που χρησιμοποιεί ο Ρίντλεϊ Σκοτ στην παρουσίαση των μαχών (ομοίως και στον "Μονομάχο"), την τακτική των συχνών κοντινών και μη σταθερών πλάνων, που σε δυσκολεύουν να καταλάβεις τι συμβαίνει στη μάχη. Υπήρχαν βέβαια και ωραία πλάνα, όπως κάποια μακρινά που αποτύπωναν την γεωγραφική ομορφιά (χαρακτηριστικό το πλονζέ πλάνο με τα καταπράσινα βουνά) και εκείνα τα μακρινά πλάνα που αποτύπωναν το πλήθος των στρατευμάτων στην παραλία.
Η μουσική επένδυση έκανε τυπικά την παρουσία της έτσι μόνο και μόνο για να δηλώνει μια μουσική υπόκρουση, αφού ούτε συναίσθημα έδινε, ούτε σε προκαλούσε να την παρατηρήσεις. Το μουσικό θέμα του τρέιλερ ήταν πολύ καλό μα και παραπλανητικό.. αφού δεν το εντοπίσαμε πουθενά στην ταινία.
Τελικώς απολογισμός.. Σκηνοθεσία δίχως δάφνες πρωτοτυπίας.. Σενάριο ανύπαρκτο και Ερμηνείες ακόλουθους των χαρακτήρων που έπλασε αυτό το σενάριο. Μια ταινία πολλά υποσχόμενη, που δεν καταφέρνει να καλύψει τις προσδοκίες του κοινού, όχι γιατί έβαλε εκείνη πολύ ψηλά τον πήχη, αλλά γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε καν πήχης..
Μετά την προβολή σας συνιστώ να βάλετε στο DVD σας το Braveheart, έστω για μια σκηνή… έτσι για να σας φύγει λίγο η πικρίλα…
(*)Υποσημείωση: Tο Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου που απέσπασε ο Ράσελ Κρόου για την ταινία "Ο Μονομάχος" το 2000, θεωρώ πως άξιζε να του δοθεί όχι για την ερμηνεία του στο "Μονομάχο", αλλά για την εκπληκτική ερμηνεία του στην ταινία "Ένας Υπέροχος Άνθρωπος" την επόμενη χρονιά το 2001.
Κάντε κλικ πάνω στην Φωτογραφία για μεγέθυνση
Κάντε κλικ πάνω στην Φωτογραφία για μεγέθυνση
