[πρεμιέρα: 25/03/2010]
Κωμωδία / Σκηνοθεσία-Σενάριο-Μουσική: Ρένος Χραλαμπίδης / Πρωταγωνιστούν: Ρένος Χραλαμπίδης, Γιάννης Ζουγανέλης, Τάκης Σπυριδάκης, Άλκης Παναγιωτίδης, Δημήτρης Πουλικάκος / Παραγωγή: Ελλάδα 2009 / Διάρκεια: 90''
Υπόθεση: Τέσσερις χρεοκοπημένοι νεκροθάφτες για να «πιάσουν την καλή» αποφασίζουν να εκπληρώσουν την επιθυμία ενός παράξενου νεκρού.. να τον μεταφέρουν με τα πόδια από τον Πειραιά σε ένα μακρινό χωριό της Βοιωτίας.. όμως στην πορεία αυτού του μεγάλου ταξιδιού κάτι θα.. «στραβώσει»!
Τέσσερα μαύρα κουστούμια που τα φοράνε τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι. Τα κουστούμια τους, δηλώνουν την υποχρεωτική κοινή τους διαδρομή αλλά με διαφορετικούς τελικούς προορισμούς. Ένας τζογαδόρος νεκροθάφτης με αρχηγικές εμμονές που προσπαθεί να κάνει μια αρπαχτή για να ασχοληθεί με την εκτροφή ιπποδρομιακών αλόγων (Ρένος Χαραλαμπίδης - Μάκης). Ένας ποιοτικός καλλιτέχνης που αρνείται το εύκολο χρήμα της τηλεόρασης και προσπαθεί να βρει οικονομικούς πόρους για να υπηρετήσει το ποιοτικό θέατρο (Γιάννης Ζουγανέλης - Κυριάκος). Μια ευγενική φυσιογνωμία που βγαίνει με αναστολή από την φυλακή και αναζητάει οικονομικό στήριγμα (Τάκης Σπυριδάκης - Κοσμάς). Ένας νεκροθάφτης με ευαισθησίες που λόγω του αλκοολισμού κινδυνεύει να μείνει για πάντα άνεργος (Άλκης Παναγιωτίδης - Μπάμπης). Κοινό τους χαρακτηριστικό η οικονομική τους εξαθλίωση που ήταν και η αιτία για να γίνουν μια ομάδα, η ομάδα με τα 4 μαύρα κουστούμια.
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης κρατάει πένα και κάμερα, μιας και επιμελείται το σενάριο και την σκηνοθεσία του έργου, ενώ παράλληλα πρωταγωνιστεί. Ένας δημιουργός που δεν χαρίζεται στους «φθηνούς» κινηματογραφικούς εμπορικούς κανόνες (σεξισμού και χυδαιότητας) και τολμάει μια παραγωγή που έχει να πει πράγματα στο κοινό μέσα από καλαίσθητο χιούμορ.
Αρχικά η ταινία συστήνει στο κοινό τους κεντρικούς χαρακτήρες της, δίνοντας τις πρώτες πληροφορίες για τον κάθε ένα χωριστά. Και αφού τους γνωρίσουμε προετοιμαζόμαστε για το μεγάλο τους ταξίδι. Τέσσερις άνθρωποι θα κουβαλήσουν έναν νεκρό που ήθελε να μεταφερθεί η σορός του με τα πόδια, από τον Πειραιά σε ένα μακρινό χωριό της Βοιωτίας. Ο λόγος που οι ήρωες μας μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία είναι μια μεγάλη χρηματική αμοιβή. Το μεγαλύτερο τμήμα του έργου καλύπτεται από αυτή τη διαδρομή επομένως αναφερόμαστε σε μια Road Movie. Το ταξίδι του νεκρού γίνεται η αφορμή για ένα ταξίδι αυτογνωσίας των ηρώων μας. Μέσα από τις δυσκολίες και τα απρόοπτα του ταξιδιού οι πρωταγωνιστές προβληματίζονται, αναπολούν, φιλοσοφούν, αναθεωρούν και επαναπροσδιορίζουν το εγώ τους. Το πρωτότυπο στόρι στηρίζεται από ένα σενάριο σωστά δομημένο χωρίς να αφήνει το φιλμ να κάνει κοιλιά και δίχως να παραμελεί το ενδιαφέρον του θεατή. Ενώ διατηρεί καλά κλεισμένο το φακελάκι του φινάλε, διαφυλάσσοντας το στοιχείο της έκπληξης. Αρκετές είναι οι απολαυστικές κωμικές στιγμές που πηγάζουν μέσα από απροσδόκητες καταστάσεις και από τα έντονα ξεσπάσματα των ηρώων, τα οποία διαφοροποιούνται ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε χαρακτήρα. Αλλιώς ξεσπάει ο μέθυσος, αλλιώς ο τζογαδόρος, αλλιώς ένας άνθρωπος της τέχνης, αλλιώς ένας πρώην φυλακισμένος και αλλιώς ένας μπάτσος με τύψεις συνείδησης. Αλλά όλοι τους βγαίνουν εκτός εαυτού! Διάσπαρτες οι ατάκες με κωμικό προφίλ και φιλοσοφικό μπακ-ράουντ, ενώ η κωμική ατμόσφαιρα στην πορεία του ταξιδιού αναμιγνύεται με δραματικά στοιχεία. Γίνεται συχνή χρήση μακρινών πλάνων αποτυπώνοντας όμορφες εικόνες, όπως εκείνες που οι ήρωες περιπλανιόντουσαν στα «Χρυσαφένια» στάχια.
Οι ηθοποιοί όλοι μηδενός εξαιρουμένου, δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Ο Χαραλαμπίδης σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του και ένας Ζουγανέλης που δείχνει πως έχει ένα ευρύτερο ερμηνευτικό φάσμα και ότι μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του καθαρά κωμικού και να στηρίξει επάξια και πιο δραματικούς ρόλους (χαρακτηριστική η σκηνή στο Λούνα Παρκ όταν συναντάει μια παλιά του μεγάλη αγάπη). Την εμφάνιση της κάνει και η απολαυστική «γιαγιούλα» Τιτίκα Σαρινγκούλη με έναν πολύ μικρό ρόλο αλλά καθοριστικό για την τελική έκβαση του φιλμ (την είδαμε και στο «Ακαδημία Πλάτωνος» του Φίλιππου Τσίτου με τον Καφετζόπουλου).
Αναφορά θα πρέπει να γίνει σε μια σημαντική και ιδιαίτερη σεκάνς (η σεκάνς στο Λούνα Παρκ) στην οποία ο σκηνοθέτης «τσιμπάει» τον ψυχισμό των ηρώων. Για να το πετύχει τους φέρνει αντιμέτωπους με αναμνήσεις και πάθη τους, προβάλλοντας τις αντιδράσεις τους. Η σεκάνς αυτή έχει έναν σουρεαλισμό αλλά σε μικρό βαθμό, διατηρώντας έτσι και την ρεαλιστικότητά της. Προσδίδοντας μια συγκρατημένη ονειρική ατμόσφαιρα με μια μελαγχολική διάθεση. Χαρακτηριστική σκηνή αυτής της σεκάνς είναι ο μονόλογος του Άλκη Παναγιωτίδη πάνω από ένα φέρετρο. Για την οποία σύμφωνα με τα λεγόμενα του σκηνοθέτη, είχε γίνει προμελέτη αντίστοιχων σκηνών του Μάρλο Μπράντο.
Όπως λέει και η παροιμία «Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό» και αυτό ισχύει πάντα και στις ταινίες, το φινάλε καθορίζει την τελική μας εντύπωση για το φιλμ. Κι εδώ ο "γαμπρός" είχε ένα "βαθύτατο ξύρισμα" χωρίς κανένα "κόψιμο". Ένα φινάλε γλυκόπικρο με ρομαντισμό, και ευαισθησία, χωρίς πολλά λόγια αφού η γλώσσα του σώματος και η μουσική μιλούν καλύτερα. Η χορευτική σεκάνς λίγο πριν τους τίτλους τέλους ήταν συναισθηματικά φορτισμένη και μας θύμισε την αντίστοιχη χορευτική σεκάνς του «Ghost».
Ο Χαραλαμπίδης μέσα από την ταινία του περνάει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Ότι τελικά κάθε άνθρωπος αναζητάει το «Θησαυρό» του, μόνο που για τον καθένα ο θησαυρός μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του.
Τελικός απολογισμός.. καλόγουστο χιούμορ, ατάκες που σου μένουν, σοφιστικέ ατμόσφαιρα, σινεφίλ διάθεση, ταξίδι αυτογνωσίας και ένα δυνατό φινάλε. Βαθμολογώ την ταινία με 4 αστέρια, όσα και τα κουστούμια της.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν σας αρέσουν οι ελληνικές παραγωγές υψηλού επιπέδου όπως «Safe Sex», «Λουκουμάδες με μέλι» και «Μόλις Χώρισα», τότε να σας προειδοποιήσω πως η ταινία δεν έχει χυδαίο σεξιστικό χιούμορ και ούτε μία ωμή ερωτική σκηνή, οπότε μάλλον θα βαρεθείτε αφόρητα, επιλέξτε κάτι διαφορετικό!
Οι ταινίες που έχει σκηνοθετήσει ο Ρένος Χραλαμπίδης και στις οποίες πρωταγωνιστεί (μέχρι το 2010) :
1997 "No Budget Story"
(Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη
& Βραβείο Παγκόσμιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου).
2000 "Φτηνά Τσιγάρα"
2005 "Η Καρδιά του Κτήνους"
2009 "Τέσσερα Μαύρα Κουστούμια"
Συνέντευξη του Σκηνοθέτη:
Τρέιλερ: