Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

01 Ιανουαρίου 2011

κριτική: THE PRESTIGE [*****]


Υποψήφιο για 2 Όσκαρ το 2007: Φωτογραφίας, Καλλιτεχνικής διεύθυνσης-Σκηνικά).
Δεν απέσπασε κάποιο.

[πρεμιέρα: 26/12/06]
Εποχής/ Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν/Πρωταγωνιστού: Κρίστιαν Μπέιλ, Χιού Τζάκμαν, Σκάρλετ Γιόχανσον, Μάικλ Κέιν/ Παραγωγή: ΗΠΑ 2006

Υπόθεση: Η συνεργασία δύο ταχυδακτυλουργών της βικτωριανής εποχής, διακόπτεται μετά από ένα τραγικό συμβάν. Από εκεί κι ύστερα ξεκινάει μεταξύ τους ένα ξέφρενο κυνήγι ανταγωνισμού και εκδίκησης.


Μια ιστορία που έχει ως θέμα την ταχυδακτυλουργία και πιο συγκεκριμένα τους εκτελεστές της. Μας παρουσιάζει δύο ταχυδακτυλουργούς που λατρεύουν την δουλειά τους και προσπαθούν να φτάσουν στην κορυφή.

Αρχικά αυτό ακούγεται καλό, όμως τι συνέπειες υπάρχουν όταν αυτή τους η προσπάθεια γίνεται μια εμμονή που ξεπερνάει κάθε όριο για να υλοποιηθεί; Τι συμβαίνει όταν βάζεις την φιλοδοξία και τα μίση σου, πάνω από τα αγαπημένα σου πρόσωπα κι από τον ίδιο σου τον εαυτό; (μεταφορικά ή κυριολεκτικά;). Σίγουρα όλα τα παραπάνω θα φέρουν μια λαμπρή καριέρα άλλα όχι απόλυτα και μια ανάλογη ζωή. Αντίθετα, ίσως να σε καταστρέψουν.

Για όλα αυτά θέλει να μιλήσει ο Κρίστοφερ Νόλαν μέσα από αυτή του τη δουλειά. Συνεργάζεται πάλι με τον Κρίστιαν Μπέιλ και τον Μάικλ Κέιν (όπως είχε κάνει και στο -Batman Begins-) και προσθέτει στο ρόστερ του άλλους δύο ταλαντούχους ηθοποιούς, το Χιου Τζάκμαν και την Σκάρλετ Γιόχανσον.

Ο Νόλαν μεταφέρει το παλιομοδίτικο κλίμα εκείνης της εποχής όπου διαδραματίζεται η ιστορία. Επίσης αποδίδει την ένταση της κάθε σκηνής χρησιμοποιώντας νευρώδη σκηνοθεσία, εστιάζοντας στην οργή και το πάθος των χαρακτήρων και εισάγοντας σε ορισμένες σκηνές μια γοτθική ατμόσφαιρα που δίνει την αίσθηση του θρίλερ.

Η ερμηνείες είναι απολαυστικές , κυρίως των δύο πρωταγωνιστών (Κρίστιαν Μπέιλ, Χιού Τζάκμαν), μέσα από το βλέμμα τους νιώθεις την εμμονή τους η οποία γίνεται παράνοια. Το σενάριο στιβαρό, χωρίς να αφήνει κενά και ερωτηματικά. Ευρηματικό και ανατρεπτικό που ξαφνιάζει. Δεν αφήνει το φιλμ να κάνει πουθενά κοιλιά και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Από την αρχή δίνει την υπόσχεση για κάτι ενδιαφέρον και την τηρεί, το φινάλε σε ξαφνιάζει και μένεις με ανοιχτό το στόμα.

Όλη τη ταινία την παρακολουθείς σαν ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο με μεγάλη προσοχή. Με τη μόνη διαφορά ότι στο ταχυδακτυλουργικό κόλπο δεν μαθαίνεις την λύση του, γιατί αν γίνει αυτό χάνεται η μαγεία του, ενώ στο φινάλε αυτού του φιλμ δίνονται όλες οι λύσεις του μυστηρίου. Οι οποίες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον κι από το ίδιο το τρυκ, σου δείχνουν ότι ο άνθρωπος όταν θέλει κάτι με πάθος, μπορεί να πετύχει το ακατόρθωτο. Αλλά τελικά μπορεί να μην είναι αυτό που ήθελε πραγματικά, μπορεί να ήταν απλά μια ψευδαίσθηση, μια εμμονή που ήταν πιο πάνω κι από τον ίδιο του τον εαυτό.