Παγκόσμια Πρεμιέρα (Ελλάδα): 28-05-09
Κομεντί / Σκηνοθεσία: Ντόναλντ Πέτρι / Σενάριο: Μάικ Ρέις / Πρωταγωνιστούν: Νία Βαρντάλος, Ρίτσαρτ Ντρέιφους, Αλέξης Γιωργούλης / Παραγωγοί: Τομ Χανς, Ρίτα Γουίλσον κ.α. / Διάρκεια: 98’ Λεπτά.
Υπόθεση: Μια ξεναγός αναλαμβάνει να ξεναγήσει τουρίστες στους ελληνικούς αρχαιολογικούς χώρους, μόνο που η εταιρεία δεν την έχει και σε μεγάλη υπόληψη και της δίνει συνέχεια γκρουπ με ιδιότροπους τουρίστες, τους οποίους προσπαθεί να συνετίσει. Ο συνάδελφός της όμως όλο της παίρνει τα καλά γκρουπ.
Άλλη μια ταινία του Hollywood επισκέπτεται την Ελλάδα με αποτέλεσμα μια διεθνής προβολή της χώρας μας. Καλό είναι αυτό μιας και ο ελληνικός κινηματογράφος δεν έχει την δύναμη να αυτοπροβληθεί προς τα έξω, έτσι ακούγεται έστω και έμμεσα το όνομα «Ελλάδα» στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα. Άρωμα ελληνικό δεν υπήρχε μόνο στα πλάνα αλλά και στους συντελεστές: Η παραγωγή στηρίχτηκε από τον Τομ Χανς και την ελληνικής καταγωγής σύζυγό του Ρίτα Γουίλσον (όπως έγινε και στο «Γάμος αλά ελληνικά»), πρωταγωνίστησαν ο Αλέξης Γεωργούλης και η αμερικανίδα ηθοποιός ελληνικής καταγωγής Νία Βαρντάλος. Μόνο που εδώ η Νία Βαρντάλος δεν χρησιμοποίησε καθόλου την πένα της και αυτό φαίνεται γιατί απουσίαζαν οι καλές στιγμές που απολαύσαμε στο «Γάμος αλά ελληνικά» όπου είχε υπογράψει το σενάριο.
Το εγχείρημα από τα θεμέλια προδίδει πως δεν δομήθηκε με ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Σκηνοθεσία με την προχειρότητα τηλεοπτικού πρότυπου, ένα σενάριο που μάταια προσπαθούσε να αναμείξει κωμικά, δραματικά, ειδυλλιακά και στοχαστικά στοιχεία μαζί, μέσα από μία άναρχη δομή και μία αφέλεια που συχνά σκόνταφτε σε πολυφορεμένα κλισέ. Μία ομάδα γκρινιάρηδων κάνει την ζωή δύσκολη της πρωταγωνίστριας, ενώ στην πορεία βλέπουμε να μεταμορφώνονται σε αγγελικά πλάσματα και η σχέση τους με την πρωταγωνίστρια να γίνεται μελιστάλαχτη. Πολυφορεμένο το στόρι και πλαισιωμένο από ένα τυπικό σενάριο.
Πέραν από όλα αυτά όμως το βασικό ζητούμενο σε μία κομεντί είναι τα κωμικά στοιχεία και δυστυχώς ήταν λίγες οι καλές στιγμές τους. Στην αρχή παρουσιάζονται τα αρνητικά στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας και εν συνεχεία προβάλλονται τα θετικά στοιχεία, αλλά αυτό γίνεται με έναν τρόπο βεβιασμένο και υπερβολικό που δεν βγάζει γέλιο. Μία σκηνή που μας έκανε να γελάσουμε (ίσως και η μόνη καλή στιγμή!!!) ήταν όταν η Βαρντάλος για να τραβήξει την προσοχή των τουριστών προσθέτει στην ξενάγηση της και το σεξ. Ενώ μία από τις πιο αφελής κωμικές στιγμές ήταν όταν η Βαρντάλος μονολογούσε στην αγγλική γλώσσα, αναφέροντας πολύ προσωπικά της μυστικά μπροστά σε άλλα άτομα ενώ διαπιστώνει πως όλοι γύρο της που την άκουσαν ήξεραν αγγλικά!!!! Τόσο παράξενο ήταν να μιλούν την διεθνής γλώσσα;;; ή τόσο εύκολα λέει κάποιος κάτι πολύ προσωπικό του δημόσια;;; Δυστυχώς ανάλογης ευφυΐας ήταν κι άλλες κωμικές στιγμές.
Από ένα σημείο και ύστερα εισβάλουν στο φιλμ, δραματικά, φιλοσοφικά στοιχεία και ένα ειδύλλιο. Ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι η ανάρμοστη συμπεριφορά κάποιον γκρινιάρηδων τουριστών, οφείλεται σε βαθιά ψυχικά τραύματα. Ένας ηλικιωμένος που έχασε την λατρεμένη του σύζυγο (αλλά το βράδυ ξεχνάει τον καημό του ξαπλώνοντας με μικρούλες!!!!), ένας κολλημένος στα επαγγελματικά του που δεν βλέπει την προσωπική του ζωή, μια κοπέλα ανήλικη που έχει κατάθλιψη και μία πολύ «σφιγμένη» και «κουμπωμένη» ξεναγός. Η ταινία δίνει το "φάρμακο" σε όλους αυτούς, που είναι όπως μας λέει, το «Σεξ»! Χαρακτηριστική η σκηνή όπου το γκρουπ στήνει στην παραλία ένα αντίσκηνο το οποίο χρησιμοποιεί με σειρά για να πάρουν όλα τα μέλη το «φάρμακό» τους. Προς το φινάλε έχουμε και το ειδύλλιο της Βαρντάλος με τον πολύ σκληρό, βαρύ και ασήκωτο ήρωα που υποδύεται ο Αλέξης Γεωργούλης. Σε όλη την ταινία η πρωταγωνίστρια δείχνει πλήρη αδιαφορία για τον αγαπητικό της (αφού η καρδιά της παρασύρθηκε από έναν γοητευτικό εργασιομανή τουρίστα). Ο Γεωργούλης όμως δεν χάνει το κουράγιο του παρά τις ταπεινωτικές απορρίψεις της Βαρντάλος και συνεχίζει την διεκδίκηση με την ακόλουθη «ειδυλλιακή» και άκρως «τρυφερή - ρομαντική» σκηνή: Της λέει την «τρομερή» ατάκα: «Τα οπίσθιά σου είναι πολύ μικρά» και τότε η Βαρντάλος μαγεμένη από τα λόγια του πέφτει στην αγκαλιά του και πάνε στο ξενοδοχείο για το «φάρμακό» τους.
Μια σκηνή που ίσως θα έπρεπε να αναφέρεται στα λεξικά για να ερμηνεύει την έκφραση: «Κομμένη Σκηνή/Deleted Scene» είναι η εξής: Ο παππούς που ήταν ο εμπνευστής της θεωρίας για το "φάρμακο" που χρειαζόταν το γκρουπ, άρχισε να λέει μια βαθυστόχαστη και φιλοσοφική συμβουλή σε κάθε μέλος του γκρουπ, παριστάνοντας την Πυθία στο Μαντείο των Δελφών.
Επίσης είδαμε και τον ανταγωνισμό δύο γκρουπ του B' (εκείνου των κακομαθημένων τουριστών αλλά μεταμορφωμένων σε αγγελάκια) και του Α' (των καλών τουριστών που τελικά μεταμορφώθηκαν σε κακομαθημένους), πολύ αναμενόμενη αυτή η «αναστροφή» χαρακτήρων.
Ας δούμε και το ερμηνευτικό κλίμα της ταινίας.
Η πρωταγωνίστρια Νία Βαρντάλος παρουσιάζεται πολύ σοβαρή και ατσαλάκωτη ερμηνευτικά χωρίς να κάνει γκριμάτσες, υποστηρίζοντας περισσότερο την "θηλυκότητα" της ηρωίδας εις βάρος του κωμικού στοιχείου. Δεν είδαμε την κωμική Βαρντάλος που γνωρίσαμε στο «Γάμος αλά ελληνικά» αλλά μία Βαρντάλος που υποδύεται λίγο πολύ την μοιραία γυναίκα. Δεν το λέω για να την μειώσω ως γυναίκα, έχει κάθε δικαίωμα να κάνει και αυτό το ρόλο, αλλά όταν παίζει σε μία κομεντί και έχει ταυτιστεί γενικότερα με την κωμωδία, δεν μπορεί να είναι εντελώς ατσαλάκωτη γιατί τότε θα ήταν καλύτερο να υποδυθεί το ρόλο της η Μόνικα Μπελούτση!
Ο Αλέξης Γεωργούλης υποδύθηκε πολύ καλά τον ρόλο του βαρύ και ασήκωτου ελληνάρα, ήταν πιστικός και ο χαρακτήρας του συνέβαλε στην ύπαρξη κάποιων κωμικών σκηνών (αν και ελάχιστων όπως προανέφερα).
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες ήταν απλά καρικατούρες, ενώ άστοχη ήταν η παρουσία του Ρίτσαρτ Ντρέιφους στο ρόλο του ηλικιωμένου Ιρβ, ο οποίος δεν έπειθε καθόλου ως στοχαστής και ως η ψυχή της παρέας με το αντιπαθητικό και ειρωνικό του στυλάκι.
Τελικός απολογισμός: Μία ταινία που την παρακολουθείς ευχάριστα αν δεν έχεις πολλές αξιώσεις και αν γελάς αρκετά εύκολα.
Πάντως καλό θα ήταν ο θεατής να αφήσει στο φουαγιέ του κινηματογράφου οποιαδήποτε καλή ανάμνηση από το «Γάμος αλά ελληνικά» για να μην απογοητευθεί.