Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

01 Ιανουαρίου 2011

κριτική: Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΛΟΥΛΟΥΔΙΟΥ (CURSE OF THE GOLDEN FLOWER) [**]


Υποψήφιο για Όσκαρ Ενδυματολογίας το 2007.
Το οποίο δεν απέσπασε.

[πρεμιέρα: 15/02/07]
Περιπέτεια-Πολεμικών Τεχνών/ Σκηνοθεσία: Ζανγκ Γιμού/ Πρωταγωνιστούν: Γιουν-Φατ Τσάου, Γκονγκ Λι, Τσου Τζέι, Λίου Γε/ Παραγωγή: Kίνα 2006/ Διάρκεια: 114 min.

Υπόθεση: Στη Κίνα το 10ο αιώνα όπου κυβερνά η νεότερη δυναστεία των Τανγκ γίνεται η προετοιμασία για την διεκπεραίωσή της πολύ σημαντικής γιορτής των χρυσάνθεμων. Υπάρχουν όμως μυστικά που η αποκάλυψή τους διαταράζει την ομαλή έκβαση της γιορτής.


Με αυτή την παραγωγή ο Ζανγκ Γιμού συμπληρώνει την τριλογία, στο είδος των Wuxia Pian (Γούξια Πιάν) ταινιών. Αυτό το είδος χαρακτηρίζεται από 4 στοιχεία: 1) Ασιατικές ταινίες εποχής. 2) Μέσο διεκπεραίωσης της δράσης τους αποτελεί το σπαθί. 3) Παρουσίαση των μαχών μέσω χορογραφιών που αψηφούν τον νόμο της βαρύτητας. 4) Σουρεαλισμός, Λυρισμός και Ποιητικός Λόγος. Στις δύο προηγούμενες δουλειές του είδαμε την χρήση όλων αυτών των στοιχείων, στο "Hero" έβαλε μεγάλη δόση από το κάθε ένα, στο "Τα Ιπτάμενα Στιλέτα" μειώνει τη δόση του έντονου Λυρικού & Ποιητικού στοιχείου και στο "Η Κατάρα του Χρυσού Λουλουδιού" αγνοεί σε μεγάλο βαθμό το τρίτο και το τέταρτο στοιχείο. Οι μάχες παραπέμπουν περισσότερο σε ταινίες κουνγκ-φου του 70', πάρα σε καλοδουλεμένες χορογραφίες, δηλώνοντας την επιδερμική παρουσία των χορογραφιών (λίγες στιγμές αποτελούν εξαίρεση). Το Λυρικό και το Ποιητικό στοιχείο είναι σχεδόν ανύπαρκτα, αυτό κάποιους θα χαροποιήσει γιατί τονίζεται ο ρεαλισμός, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο από μια Wuxia ταινία. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν οι χωρίς βάθος χαρακτήρες και η τυπική ερμηνευτική τους αποτύπωση. Οι ηθοποιοί δίνουν περισσότερο την εντύπωση ότι ποζάρουν σε φωτογραφικό φακό, πάρα ότι ερμηνεύουν μπροστά σε κινηματογραφική μηχανή λήψης. Ειδικά η Γκονγκ Λι επικεντρώνει την ερμηνεία της, στην ανάδειξη του προκλητικού της μπούστου. Το σενάριο ποτέ δεν ήταν το δυνατό σημείο των "γούξια" ταινιών, γεγονός το οποίο κάνει αισθητή την παρουσία του και εδώ, αλλά πολύ πιο έντονα. Χαρακτηρίζεται από αφέλεια και προχειρότητα, παρουσιάζει τα παράνομα πάθη των χαρακτήρων, τις συνομωσίες και την εμμονή της εξουσίας που θέτει σε δεύτερη μοίρα συναισθήματα και συγγένειες –ακόμα και πρώτου βαθμού-. Πριν αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι των συνωμοσιών, επιδεικνύεται η χλιδή του παλατιού (με την έντονη προβολή του χρυσού) και ο περιορισμός της ελευθερίας κινήσεων στο παλάτι (για κάθε ενέργεια προαπαιτείται ολόκληρη τελετουργία, κάνοντας τις ζωές να μπαίνουν σε καλούπια και να ασφυκτιούν). Υπήρχαν και δύο καλές στιγμές στην όλη ωχρότητα του φιλμ. Ήταν πολύ επιβλητική η επίθεση των μαύρων πολεμιστών του αυτοκράτορα ,στο χώρο διαμονής του γιατρού με την οικογένεια του. Ο Ζανγκ Γιμού δείχνει τους πολεμιστές με ένα πλονζέ πλάνο να σκιάζουν κυριολεκτικά τις σκεπές, και ακολουθεί μια εντυπωσιακή μάχη! Ενώ αίσθηση προκαλεί η σύγκρουση των δύο στρατευμάτων, λόγω του πολυάριθμου πλήθους (προβάλλεται η έκταση του πλήθους με -Πολύ Γενικά Κάδρα-, θυμίζοντας την τελική μάχη στο δεύτερο μέρος του -Άρχοντα των Δαχτυλιδιών-) και του τρόπου που εξελίσσεται (ένα κινούμενο “τοίχος θανάτου” κατευθύνεται προς τον εχθρό). Το φιλμ δηλώνει απλά την αριθμητική του παρουσία, με μόνο σκοπό να συμπληρώσει αθροιστικά την τριλογία. Μην ξεχνάμε ότι το εγχείρημα φέρει την υπογραφή του καταξιωμένου Ζάνγκ Γίμου, κρίμα.. Μια δουλειά που δεν έχει ουσιώδες περιεχόμενο και θα απογοητεύσει τους φαν του είδους, εναλλακτικός τίτλος -Η Βαρεμάρα του Επιχρυσωμένου Πυλού-
Τα δύο αστέρια τα παίρνει κυρίως λόγω του μεγάλου αυτού Σκηνοθέτη (Ζάνγκ Γιμού) και του αγαπημένου αυτού είδους ταινιών (Wuxia Pian)..