Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

01 Ιανουαρίου 2011

κριτική: ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΝΟΝΟΣ [***]


[πρεμιέρα: 4/10/07]
Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Όλγα Μαλέα
Σενάριο: Νίκος Παπανδρέου, Όλγα Μαλέα
Πρωταγωνιστούν: Τεξ Πάρντιου, Αντώνης Καφετζόπουλος, Ελένη Καστάνη, Γιώργος Κιμούλης, Μάνος Γαβράς.
Παραγωγή: Ελλάδα 2007
Διάρκεια: 91 min
Διανομή: ODEON

Υπόθεση: O 11χρονος Άλεξ που μεγάλωσε στην Καλιφόρνια, αντικαθιστά τον πατέρα του ως νονός στα βαφτίσια της κόρης ενός κομματάρχη στη Κρήτη του 1960, με σκοπό την αποκομιδή ψήφων. Ο κομματάρχης προσπαθεί να μάθει στον Άλεξ τα Κρητικά στερεότυπα, έτσι ώστε να κερδίσει την συμπάθεια και την ψήφο της κοινότητας.


“Πρώτη φορά νονός” και για Πρώτη φορά η Όλγα Μαλέα ξεφεύγει από την ωμή και άκομψη παρουσίαση τον σεξουαλικών ανησυχιών των ηρώων της και ασχολείται με ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Διασκευάζει το αυτοβιογραφικό διήγημα του Νίκου Παπανδρέου «Άγιοι Πάντες», που προέρχεται από την συλλογή διηγημάτων «Δέκα μύθοι και μία ιστορία».

Στην γνωστή έκφραση: «O έρως, χρόνια δεν κοιτά» έρχεται να προστεθεί και το: «H πολιτική, χρόνια δεν κοιτά». H ταινία μέσα από την «μύηση» στην πολιτική ενός μικρού παιδιού, δείχνει ότι η ωριμότητα και η αξίωση, δεν επιτυγχάνεται πάντα με την χρονολογική ωρίμανση. Ο φακός παρακολουθεί την αντιπαράθεση μεταξύ ενήλικων και ανηλίκων, για να φτάσει στην λυτρωτική δικαίωση της μιας πλευράς, καταθέτοντας έτσι μηνύματα περί ουσιαστικής δημοκρατίας.

Πρόσφορο έδαφος για τις κωμικές καταστάσεις αποτελεί η δυσκολία της μύησης ενός παιδιού (μεγαλωμένου στην Καλιφόρνια), στα Ελληνικά-Κρητικά στερεότυπα (ήθη, έθιμα, συνήθειες, νοοτροπία). Οι ερμηνείες που στηρίζουν πολύ καλά το φιλμ ήταν αυτές του Καφετζόπουλου και του μικρού -αλλά πολύ δυνατού ερμηνευτικά- Τεξ Πάρντιου(Άλεξ).
Απολαυστικές είναι οι σκηνές όπου ο μικρός Άλεξ «απολαμβάνει» (ή τουλάχιστον προσπαθεί) τα κεράσματα στις επισκέψεις του!!

Παρόλο που το έργο χαρακτηρίζεται από μία προβλεψιμότητα , σου κρατάει το ενδιαφέρον και το παρακολουθείς πολύ ευχάριστα. Είναι μια ανάλαφρη πολιτική σάτιρα, που αγγίζει την υποκρισία και την ασυνέπεια των πολιτικών. Όπως πολύ χαρακτηριστικά ακούστηκε από τον πατέρα του Άλεξ: «Οι λέξεις είναι τα όπλα μας» Kι εγώ θα προσθέσω: «Οι λέξεις είναι άσφαιρα όπλα που απλά μπορούν να φοβίσουν, τα έργα είναι αυτά που μπορούν να ρίξουν πραγματικές "μπαλοθιές"».

Πάντως η μεγάλη κόντρα των δύο μεγάλων οικογενειών της κοινότητας, θυμίζει την κόντρα των Φουρτουνάκηδων και Βροντάκηδων στην ταινία «Η νεράιδα και το παλληκάρι» του Ντίνου Δημόπουλου το 1969, που πρωταγωνιστούσαν οι αείμνηστοι Δημήτρης Παπαμιχαήλ και Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Η ταινία χρησιμοποιεί την Κρητική διάλεκτο γι αυτό και συνοδεύεται από υπότιτλους.