[πρεμιέρα: 28/6/07]
Περιπέτεια / Σκηνοθεσία: Len Wiseman / Σενάριο: Mark Bomback / Πρωταγωνιστούν: Μπρους Γουίλις, Τίμοθι Όλιφαντ, Τζάστιν Λονγκ, Μάγκι Κιού / Παραγωγή: ΗΠΑ 2007 / Διανομή: ODEON.
Υπόθεση: Μία αδίστακτη ομάδα κακοποιών, προσπαθεί να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο όλων των ηλεκτρονικών συστημάτων της χώρας, για την εκπλήρωση δόλιων σκοπών. Για κακή τους τύχη μπλέκεται στα πόδια τους, ο αστυνομικός Μακ Λέιν, που παρουσιάζεται «Πιο σκληρός για να πεθάνει..» από ποτέ!
Έπρεπε να περάσουν 12 ολόκληρα χρόνια για να ανατεθεί άλλη μία αποστολή στον θρυλικό πλέον αστυνομικό Μακ Λέιν [Die Hard 3 (1995)]. Το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ τρίτου και τέταρτου μέρους, της πετυχημένης αυτής κινηματογραφικής σειράς, δείχνει πως κάποιος είχε την ιδέα να ανοίξει το είδη σφραγισμένο και ξεχασμένο συρτάρι της τριλογίας. Αν ήταν δρομολογημένη μια συνέχεια μετά το τρίτο μέρος, θα είχε κάνει πολύ πιο πρόσφατα την εμφάνισή της. Άλλωστε τα σίκουελ μιας μεγάλης εισπρακτικής επιτυχίας, συνήθως εκλύουν ευωδιά δολαρίων, όποια στιγμή κι αν βγουν, ακόμα και αν δεν έχουν τίποτα σπουδαίο να προσθέσουν (όπως και στην παρούσα περίπτωση).
Ο Λεν Γουάιζμαν σκηνοθετεί τον πιο σκληρό από ποτέ Μπρους Γουίλις, αλλά και τον πιο ρηχό ερμηνευτικά. Η ερμηνεία του είχε να επιδείξει ένταση και ζωντάνια (δείχνει να το απολαμβάνει), αλλά φορώντας το ψυχρό και άνευ συναισθημάτων προσωπείο, του άτρωτου ήρωα (ακόμα και όταν κινδύνευε αγαπημένο του πρόσωπο!). Δίχως διάθεση πρωτοτυπίας, εφαρμόζεται η γνωστή συνταγή της αστυνομικής περιπέτειας καταιγιστικής δράσης:
1) Ένας μπάτσος που χάριν της δουλειάς, έχει απομακρυνθεί από τον θεσμό της οικογένειας (η κόρη δεν συμπαθεί τον μπάτσο πατέρα -Μπρους Γουίλις- και τον αποφεύγει).
2) Ο ήρωας μπάτσος, υποστηρίζει μια εκδοχή με την οποία διαφωνεί το υπόλοιπο αστυνομικό σώμα και καταφεύγει μόνος στην διερεύνηση των υποψιών του (βοηθός του, ο πληροφοριοδότης-Χάκερ, τον οποίο επίσης αγνόεί η αστυνομία, θεωρώντας τον όχι σημαντική και μη-αξιόπιστη πηγή πληροφοριών).
3) Ο μεγάλος κίνδυνος συσφίγγει τα οικογενειακά δεσμά (μπάτσος πατέρας και κόρη, ξανά Ενωμένοι-Αγαπημένοι).
4) Στα δύσκολα, όσο σκληρός κι αν είναι ο ήρωας χρειάζεται και μία χείρα βοηθείας. Από κάποιον που τον χαρακτηρίζει μεν η δειλία, αλλά καταφέρνει αντλώντας δύναμη, να χριστεί Αντιήρωας!
Σε όλα αυτά τα κλισέ, προστίθονται ηρωισμοί και επιτυχίες τέτοιου βεληνεκούς, που κάνουν τα κατορθώματα του Ράμπο, να θυμίζουν σταγόνες στον ωκεανό. Κάπου το κοινό χαιρόταν τους παληκαρισμούς του Μπρους (χαρακτηριστικό ήταν το χειροκρότημα στη σκηνή με το αυτοκίνητο-Κιτ και το ελικόπτερο), αλλά από κάποια στιγμή και μετά, δεν εκπλήσσεται, θεωρεί δεδομένη κάθε "απρόσμενη" διαφυγή του ήρωα! Επακόλουθο αυτού, οι καλοδουλεμένες σκηνές δράσης αδυνατούν να σπείρουν αγωνία και να συγκρατήσουν το ενδιαφέρον του θεατή (το οποίο αποδεσμεύεται από πολύ νωρίς).
Από τον κεντρικό ήρωα γίνεται αναφορά στα προηγούμενα «Die Hard» και στην μεγάλη απόσταση που χωρίζει το φιλμ από το προηγούμενο σίκουελ της σειράς: Τον ρωτάει ο χάκερ συνοδός του:
– Το έχεις ξανά κάνει αυτό;
Απαντάει..
- Πολλές φορές, αλλά πάει πολύς καιρός!
Παρόλες τις υπερβολές, το εντελώς σχηματικό σενάριο και τους χαρακτήρες καρικατούρες, το εγχείρημα πληρεί -εν μέρη- τον σκοπό του. Που δεν είναι άλλος από την απλή ψυχαγωγία, μέσα από εντυπωσιακές σκηνές δράσης: Μπιστολίδια, Καταδιώξεις με Αυτοκίνητα, με Νταλίκες, μ' Ελικόπτερα και μ' Αεροπλάνα. Πετυχημένα τα οπτικά εφέ που πλαισιώνουν τις σκηνές δράσης, αλλά η αληθοφάνεια αυτών των σκηνών, ασφυκτιεί από τις αντικρουόμενες με τη λογική, καταστάσεις που εκπροσωπούν (χαρακτηριστική είναι η σκηνή καταδίωξης μεταξύ Νταλίκας και Αεροπλάνου).
Το παρακολουθείς ευχάριστα σαν σόου αχαλίνωτης δράσης και επίδειξης θαρραλέων-ανεγκέφαλων ηρωισμών. Αποτελεί καλή συντροφιά για θερινό σινεμά, αφού δεν απαιτεί την ρητή καθήλωση του θεατή, δίνοντάς του την ευχέρεια να στρέψει και λίγο το βλέμμα του προς τον έναστρο ουρανό!
Εναλλακτικός τίτλος: "Αθάνατος για να Πεθάνει!!!"