Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

01 Ιανουαρίου 2011

κριτική: APOCALYPTO [**1/2]


Υποψήφιο για 3 Όσκαρ το 2007: Μοντάζ ήχου, Μίξης ήχου, Μακιγιάζ.
Δεν απέσπασε κάποιο.

[πρεμιέρα: 18/1/07]
Ιστορική/ Σκηνοθεσία: Μελ Γκίπσον /Πρωταγωνιστούν:Ρούντι Γιανγκμπλαντ, Ντάλια Χερνάντεζ, Τζόναθαν Μπρούερ, Ραούλ Τρουχίλο /Παραγωγή:ΗΠΑ 2006/ Διάρκεια: 139 λεπτά

Υπόθεση: Ομάδα πολεμιστών σταλμένη από το βασίλειο των Μάγια, επιτίθεται σε χωριό των Μάγια στη ζούγκλα και αιχμαλωτίζει άτομα που προορίζονται για θυσία, προκειμένου να εξευμενιστούν οι θεοί. Ένα από τα θύματα δεν δέχεται αυτή τη κατάσταση και προσπαθεί να δραπετεύσει.


Ακόμα και μια πρωτόγονη φυλή που ζει στη ζούγκλα μπορεί να φέρει στοιχεία πολιτισμού. Οι πρώτες σεκάνς παρουσιάζουν αυτό τον πολιτισμό προβάλλοντας τον ψυχισμό των κατοίκων του χωριού, καδράροντας την καθημερινότητά τους. Οι άντρες πάνε για κυνήγι για να θρέψουν τα γυναικόπαιδα, αστειεύονται κάνοντας φάρσες, δίνουν μεγάλη σημασία στην οικογενειακή θαλπωρή, θέτουν κανόνες, σέβονται της ιεραρχίες και αγαπούν τους θεούς τους. Πόρισμα αυτών: φιλήσυχοι άνθρωποι με συναισθήματα και χιούμορ, σε αντίθεση με την ιθαγενική και άγρια όψη τους. Κερδίζουν την συμπάθεια μας κι έτσι βιώνουμε εντονότερα το δράμα τους. Το ήρεμο κλήμα εξανεμίζεται με την επίθεση των πολεμιστών του Βασιλείου των Μάγια, στο χωριό. Η εναρκτήρια σκηνή της επίθεσης, υποβλητική και περίτεχνη: -Το πρωινό γάβγισμα ηχεί ενοχλητικά για όσους θέλουν να συνεχίσουν τον ύπνο τους, αλλά η ξαφνική παύση του γαβγίσματος γίνεται πιο ενοχλητική και ανησυχητική!- Τα κάδρα των μάχών κινούντε απότομα, ζαλίζουν λίγο αλλά αποδίδουν τον έντονο κανιβαλισμό και την ωμότητα. Σε αυτό συμβάλουν και οι σπλατερικές σκηνές με μπόλικο αίμα. Με κορύφωση της σκηνές της θυσίας. Σε κάποιους θα προκαλέσουν ίλιγγο αν και ο Γκίπσον δεν έχει αυτό το στόχο. Παρουσιάζει μέσω των αιματηρών σκηνών, τον κυνισμό των θυσιών και των απανθρωπισμό, αλλά προσπαθεί και να μην προκαλέσει την απέχθεια των αντισπλατερικών, γι’ αυτό εστιάζει περισσότερο στο φρικαλέο αποτέλεσμα των πράξεων κι όχι στην ίδια την πράξη. Το σενάριο απλοϊκό χωρίς ίντριγκες, αλλά το ενδιαφέρον και η αγωνία του θεατή διατηρείται στο ζενίθ καθ όλη τη μακράν διάρκεια του φιλμ. Ο Γκίπσον έβαλε στον εαυτό του το δυσκολότερο εμπόδιο για ένα σκηνοθέτη, ερασιτέχνες ηθοποιούς. Άρα εκτέλεσε εκτός των χρεών του καθοδηγητή και χρέη δασκάλου υποκριτικής. Το αποτέλεσμα είναι, εύσημα για τον δάσκαλο και αριστείο για τους μαθητές. Φυσικά σε αυτό συνέβαλαν εκτός από το δάσκαλο, η προσπάθεια και το ταλέντο τους. Τους έγινε και ιδική εκπαίδευση στο να συμπεριφέρονται όσο πιο πειστικά γινόταν ως ιθαγενής. Συναντάμε μία σκηνή παρόμοια, με μία του Braveheart (το οποίο σκηνοθέτησε ο Μελ Γκίπσον). Την δολοφονία με μαχαιριά στο λαιμό, αγαπημένου προσώπου του κεντρικού ήρωα (τη δολοφονία της συζύγου του Γουάλας στο Braveheart & εδώ του πατέρα του Γοργοπόδαρου). Σπέρνοντας στον θεατή απέχθεια για το δράστη και την πλευρά που εκπροσωπεί. Όλο το φιλμ εξελίσσεται γύρο από ένα ηθικό μήνυμα: ο φόβος είναι μεγάλη αρρώστια, και αν σε κυριέψει καταντάς θήραμα και δεν μπορείς να αντιδράσεις, γι΄αυτό δεν πρέπει ποτέ να φοβάσαι! Η φωτογραφία ρεαλιστική με αφιλτράριστα φυσικά χρώματα, από τη μία αυτό είναι καλό χάρη του ρεαλισμού (θύμιζε λίγο φωτογραφία ταινίας ντοκιμαντέρ), αλλά κάπως αρνητικό από πλευράς εντυπωσιασμού. Το πόστερ της ταινίας υπόσχεται μια πιο σκοτεινή, υποβλητική και εντυπωσιακή φωτογραφία. Επίσης θα γινόταν πιο ατμοσφαιρικό το φιλμ (γεγονός που θα ταίριαζε στο όλο θέμα), εάν είχαμε επιπλέον σεκάνς υπό το φως του φεγγαριού (όπως εκείνη, της βραδιάς που δασκέδαζαν γύρω από το φως της φωτιάς και ο γέροντας εξιστορούσε φιλοσοφικά ρητά) και όχι κυρίως ηλιόλουστα πλάνα. Να σημειώσουμε ότι η γλώσσα της ταινίας είναι στη νεκρή διάλεκτο των Μάγια κάνοντας ακόμα πιο ζωντανή την αναπαράσταση εκείνης της φυλής. Αισθητή η απουσία μιας μελωδικής μουσικής επένδυσης στο φιλμ, ως μουσική υπόκρουση έχουμε απλά απειλητικούς ορχήστρικούς ήχους. Η μουσική πάντα προσθέτει πολλά στην εικόνα, κυρίως σε μια ταινία ιστορική. Πάντως για να μην μακρηγορώ, ας συρρικνώσω όλη την κριτική σε μια πρόταση: <Μπράβο στον Μελ Γκίπσον που για άλλη μια φόρά έδειξε (όπως και στο -Braveheart- & -Τα Πάθη του Χριστού-) ότι αγαπάει το σινεμά που έχει κάτι να πει και δεν αρκείται σε κινηματογραφικές αρπαχτές που υμνούν και υπηρετούν μόνο το χρηματικό κέρδος>