Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

01 Ιανουαρίου 2011

κριτική: AMERICAN GANGSTER [*****]



[πρεμιέρα: 25/12/07]
Υποψήφιο για 2 Όσκαρ το 2008.
Δεν απέσπασε κάποιο όσκαρ.

Αστυνομική-Κοινωνική / Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ / Πρωταγωνιστούν: Ντένζελ Ουάσινγκτον, Ράσελ Κρόου, Τσιετέλ Ετζιοφόρ, Τζος Μπρόλιν / Διάρκεια: 157 λεπτά / Διανομή: UIP / Παραγωγή: ΗΠΑ 2007

Υπόθεση: O Φρανκ Λούκας, καταφέρνει να γίνει ο πιο επιτυχημένος έμπορος ναρκωτικών, φτάνει πιο πάνω κι από την μαφία! Την διαδρομή του αυτή θα προσπαθήσει να ανακόψει, ένας πραγματικά έντιμος αστυνομικός! Ποιος θα είναι ο νικητής;;

Όπως βλέπουμε και στην αφίσα της ταινίας, Ντένζελ Ουάσινγκτον εναντίων Ράσελ Κρόου, ή αν προτιμάται Ράσελ Κρόου εναντίον Ντένζελ Ουάσινγκτον. Δύο μεγάλοι αστέρες βραβευμένοι με Όσκαρ, συγκρούονται σε μία ταινία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, υπό την επίβλεψη ενός μεγάλου σκηνοθέτη, του Ρίντλεϊ Σκοτ (Gladiator 2000).

Σε κάθε αστυνομική ταινία, συγκρούονται ο Καλός με τον Κακό, μόνο που εδώ οι έννοιες Καλού και Κακού κάπου τέμνονται. Από την μία έχουμε τον Κακό: Φρανκ Λούκας (Ντένζελ Ουάσιγκτον) κι από την άλλη τον Καλό: Ρίτς Ρόμπερτς (Ράσελ Κρόου). Ο ένας αδίστακτος έμπορος ναρκωτικών κι ο άλλος ένας από τους πιο έντιμους αστυνομικός. Και οι δύο όμως είναι άνθρωποι, έχουν «Eυαισθησίες» Και «Aδυναμίες», που ως ένα βαθμό «Kαλλωπίζουν» την ταυτότητα του κακού Και «Αλλοιώνουν» την ταυτότητα του καλού αντίστοιχα.

Ο φακός εστιάζει και στις προσωπικές στιγμές των ηρώων, παράλληλα με τις «επαγγελματικές» τους δραστηριότητες. Ο αδίστακτος Λούκας, λατρεύει την οικογένεια και τηρεί τους θεσμούς της, ερωτεύεται, προσφέρει τροφή σε άπορους, πηγαίνει στην εκκλησία, ένας άνθρωπος με ευαισθησίες. Ο έντιμος Ρόμπερτς, παρασύρεται από τα ερωτικά του πάθη, μη τηρώντας τους οικογενειακούς ηθικούς κανόνες.

Όλο το καστ, Ά και ΄Β ρόλοι είναι εξαιρετικό και απολαυστικό ερμηνευτικά. Οι δύο πρωταγωνιστές αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά, ότι δεν είναι τυχαία κάτοχοι βραβείων Όσκαρ από σχετικά νεαρή ηλικία. [ Ο Ράσελ στα 37 του Οσκαρ Ά Ρόλου για το «Gladiator (2001)». Ο Ντένζελ στα 36 του Όσκαρ ΄Β Ρόλου για το «Glory (1990)» και στα 48 του Όσκαρ Ά Ρόλου για το «Training Day (2002)»]. Εξίσου καλή και οι δύο τους, αλλά ο ρόλος του Ουάσινγκτον είχε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Εφόσον έπρεπε το ύφος του συχνά να εναλλάσσεται από αδίστακτο και ανέκφραστο (στο χώρο εργασίας του), σε γελαστό και πράο (στον οικογενειακό του χώρο). Και το πιο δύσκολο σημείο ήταν, όταν συναντιόντουσαν αυτοί οι δύο χώροι και ήταν ο ίδιος παρόν (ο επαγγελματικός με τον οικογενειακό), όπου έπρεπε αυτά τα εντελώς διαφορετικά ύφη να συνυπάρξουν. Διότι αν ήταν πράος στη δουλειά του, δεν θα τον υπολόγιζαν και θα τον «πατούσαν». Ενώ αν ήταν ανέκφραστος προς την οικογένεια του, δεν θα είχε την αγάπη της (χαρακτηριστική είναι η σκηνή, όπου ο Λούκας είχε βγει για φαγητό με συγγενείς του και έπρεπε μπροστά στα μάτια τους, να «επιλύσει» ένα επαγγελματικό του ζήτημα!).

Αποτέλεσμα των παράνομων ενεργειών του Λόυκας ήταν ο αμύθητος πλούτος, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την οικονομική δυσφορία του Ρόμπερτς, για την οποία φέρει ευθύνη μία άκρος έντιμη ενέργειά του. Μία πολύ χαρακτηριστική σκηνή που τονίζει με έμφαση αυτή την αντίθεση, είναι η ακόλουθη: «Ο σκηνοθέτης με διαδοχικά πλάνα, παρουσιάζει μία: Tο ζάμπλουτο γεύμα του Φρανκ με την οικογένειά του, στην έπαυλη με έντονο φωτισμό. Και μία: Tον Ριτς να ετοιμάζει το γεύμα του, που είναι ένα σάντουιτς από κονσέρβες, ολομόναχος σε χαμηλό φωτισμό. Αυτές οι δύο παράλληλες καταστάσεις αποδίδουν την πλήρη αντίθεση των δύο ηρώων, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε γενικότερο τρόπο ζωής. Ο ένας γευματίζει ευτυχισμένος με τους ανθρώπους του, κι ό άλλος μόνος του!»

Παρακολουθούμε βήμα-βήμα το χτίσιμο της αυτοκρατορίας του Λόυκας και το «αντίτιμο» αυτής της επιτυχίας του. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε βήμα-βήμα την προσπάθεια του Ρόμπερτς να ξεσκεπάσει αυτή την αυτοκρατορία και να την εξαρθρώσει. Τα βήματα της μίας πλευράς, που προβάλουν τις δραστηριότητες του Κακοποιού, γίνονται αργά και σταθερά κάνοντας τον θεατή να παρακολουθεί ομαλά όλες τις εξελίξεις και να τις βιώνει απόλυτα. Δυστυχώς όμως τα βήματα της άλλης πλευράς, που παρουσιάζουν τις προσπάθειες του Αστυνομικού, δεν έχουν την ίδια μεθοδικότητα, γίνονται κάπως γρήγορα και άτσαλα. Ο Ρόμπερτς ανακαλύπτει σχετικά γρήγορα και εύκολα, πολύ σημαντικά στοιχεία, με αποτέλεσμα να μην κεντρίζεται έντονα η αγωνία του θεατή. Παρακολουθείς με περισσότερο ενδιαφέρον την πλευρά του Λόυκας, παρά του Ρόμπερτς. Αυτή είναι και η μόνη αδυναμία της ταινίας, αν αυτή δεν υπήρχε, το φιλμ θα άγγιζε την τελειότητα.

Το σενάριο είναι ντυμένο με στοχαστικές ατάκες που σου μένουν, ακολουθεί μία χαρακτηριστική: «Είσαι Πετυχημένος και έχεις Εχθρούς, ή είσαι Αποτυχημένος και έχεις Φίλους, αυτές είναι οι επιλογές σου!»

Πρόκειται για ένα άρτιο κατά κύριο λόγο εγχείρημα, που αποτελεί μία «γεμάτη» κινηματογραφική πρόταση, χωρίς να κουράζει ούτε στιγμή τον θεατή παρόλη την μεγάλη διάρκειά του (157 λεπτά). Σίγουρα θα έχει Οσκαρικές υποψηφιότητες σε σημαντικές κατηγορίες, άλλωστε και στις «Χρυσές Σφαίρες» έχει 3 σημαντικές υποψηφιότητες (Καλύτερης Ταινίας Δράμα, Σκηνοθεσίας, Ά Ρόλου–Ντένζελ Ουάσινγκτον).

Προς το φινάλε συναντάμε μία σκηνή που κάνει αίσθηση! Βλέπουμε την εκκλησία να σηματοδοτεί μία Λυτροτική κατάληξη, φαινομενικά για τον έναν ήρωα, αλλά στην ουσία και για τους δύο... τον Καλό και τον Κακό!
Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι προς το φινάλε, έβαλε κι ο Θεός το χεράκι του…

Τρέιλερ: