Η φωτογραφία μου
"Καλωσορίσατε στο Cine...σθημα, ένα ιστολόγιο με θέμα το σινεμά που εστιάζει στην Cine...σθηματική πλευρά της 7ης. Εδώ θα βρείτε τις κριτικές μου για ταινίες που παρακολούθησα στις σκοτεινές αίθουσες και άλλα άρθρα μου που σχετίζονται με τον κινηματογράφο. Μια κριτική είναι η υποκειμενική άποψη κάποιου για μια ταινία και δεν αποτελεί ασφαλή οδηγό για κάθε υποψήφιο θεατή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, υπάρχουν μόνο αυτές που μας αρέσουν και εκείνες που δεν μας αρέσουν. Η βαθμολογία βγαίνει από ειδικό πρόγραμμα ανά μισό αστέρι, το άριστα αποτελούν τα 5 αστέρια".
Καλή σας ανάγνωση.. / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: CineS8HMA@yahoo.gr

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

Η Cine...σθηματική πλευρά της 7ης..

03 Σεπτεμβρίου 2011

κριτική: ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ (THE SMURFS) [***]


[πρεμιέρα: 08/09/2011 ]

Κωμωδία / Σκηνοθεσία: Ράτζα Γκόσνελ / Πρωταγωνιστούν: Χανκ Αζάρια, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Σοφία Βεργκάρα, Τζέμα Μέις / Παραγωγή: HΠA 2011 / Διανομή: FeelGood / Διάρκεια: 103 "

Υπόθεση: Ο Δρακουμέλ καταφέρνει μετά από το ψάξιμο πολλών χρόνων να βρει το χωριό των Στρούμφ και τα Στρουμφάκια τρέχουν πανικόβλητα από εδώ κι από εκεί να σωθούν… Ευτυχώς όμως κάποια Στρουμφ βρίσκουν τυχαία ένα μαγικό πέρασμα που τα οδηγεί στην σημερινή Νέα Υόρκη… Όμως θα είναι ασφαλείς εκεί???


Το 1958 στο Βέλγιο γεννήθηκαν τα Στρουμφάκια από την πένα του σκιτσογράφου Πιέρ Κουγιφόρ και παρουσιαζόντουσαν σε έντυπη μορφή. Τα μικροσκοπικά μπλε πλασματάκια έγιναν παγκοσμίως γνωστά όταν μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση από αμερικάνικη εταιρεία το 1981. Από αυτή την τηλεοπτική σειρά έγιναν γνωστά και στην Ελλάδα και τα παρακολουθούσε τότε η σημερινή γενιά των 30άρηδων. Μετά από 30 χρόνια τα Στρουμφάκια αποφάσισαν να κάνουν το πέρασμά τους και από την μεγάλη οθόνη, υπό την σκηνοθετική επίβλεψη του Ράτζα Γκόσνελ.

Σεναριακά η ταινία βασίστηκε πάνω στο πρότυπο της τηλεοπτικής σειράς, εμπλουτισμένο με σύγχρονα στοιχεία, προσέχοντας όμως να διατηρηθούν αναλλοίωτοι οι κλασικοί χαρακτήρες των ηρώων. Η ταινία με έξυπνο σεναριακό εύρημα, κάνει τον μυθικό κόσμο να συναντηθεί με τον πραγματικό κόσμο. Αφού ο Δρακουμέλ καταφέρνει αυτό που δεν κατάφερε ποτέ στην τηλεοπτική σειρά, να βρει τον δρόμο για το Στρουμφοχωριό! Με αποτέλεσμα τα Στρουμφ να το εγκαταλείψουν και να βρεθούν μέσω μαγικής πύλης στην Νέα Υόρκη του 2011.

Αρχικά έγινε μια σύντομη ξενάγηση στο κόσμο των Στρουμφ για να θυμηθούμε οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι. Αφού θυμηθήκαμε τους χαρακτήρες των ηρώων και τα παιδικά μας χρόνια, μετά η ταινία "μεταφέρει" τους θεατές και τα Στρουμφ  στον σημερινό ανθρώπινο κόσμο. Πάντα η επαφή με κάτι εντελώς άγνωστο και η πλήρη άγνοια για όσα θεωρούνται δεδομένα, αποτελεί πολύ έφορο έδαφος για κωμικές καταστάσεις. Ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύτηκε αυτό το έδαφος με αποτέλεσμα αρκετές ευφυής κωμικές στιγμές που δεν εγκλωβιζόντουσαν μόνο στο παιδικό χιούμορ. Άλλωστε ο σκηνοθέτης γνωρίζει πως η ταινία απευθύνεται όχι μόνο στο ανήλικο κοινό, αλλά και στο κοινό που κάποτε ενηλικιώθηκε με τα Στρουμφ. Χαρακτηριστική πηγή γέλιου ο συσχετισμός παραδοσιακών συσκευών και καταστάσεων του μυθικού κόσμου, με νέα τεχνολογικά ευρήματα του δικού μας κόσμου.

Φυσικά σε μια ταινία που πρωταγωνιστούν τα Στρουμφ δεν περιμέναμε να κλέψουν την παράσταση οι ανθρώπινοι χαρακτήρες. Αλλά θα πρέπει να αναφερθούμε στον Χανκ Αζάρια που ενσάρκωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον απολαυστικό κακό Δρακουμέλ. Επίσης μας άρεσε η γλυκύτητα που άφησε ο ρόλος της Τζέμα Μέις. Σε πλήρη αντίθεση με την επίπεδη και ρομποτική άνευ ίχνους συναισθήματος, ερμηνεία του Νιλ Πάτρικ Χάρις. Ο οποίος δεν κατάφερνε να πείσει ούτε τους μικρούς μας φίλους ότι είχε την στοιχειώδη επαφή με τα δρώμενα. Και τώρα πάμε στους ψηφιακούς πρωταγωνιστές μας, γεμάτοι θετικοί ενέργεια, πείσμα, θάρρος και συναίσθημα.. Η ψηφιακή τους ενσάρκωση ήταν πιστά αντίγραφα του κλασικού τους σκίτσου.

Όπως γίνεται σε όλες τις οικογενειακές ταινίες, έτσι κι εδώ υπήρχαν τα ηθικοπλαστικά μηνύματα, περί οικογένειας και εμπιστοσύνης στον εαυτό μας. Αν και μεταφέρθηκαν με μεγάλη απλοϊκότητα, δίχως πρωτοτυπία. Εύστοχη ήταν η συνοδεία των τίτλων τέλους από φωτογραφικό υλικό που έδειχνε την επιρροή που είχε στα Στρουμφ ο κόσμος των ανθρώπων.

Η 3D εκδοχή της ταινίας είχε κάποια πετυχημένα 3D εφέ (όπως τις μαγικές πύλες και τις πεταλούδες που γέμισαν την αίθουσα), αλλά δεν έγινε καλή δουλειά στο σύνολό της. Αφού κάποιες στιγμές η προβολή ήταν 100% 2D (έβλεπες και χωρίς τα γυαλιά) και κάποια 3D εφέ φλέρταραν την δυσδιάστατη εκδοχή του φιλμ.

Σε μια εποχή που το σήμερα ζηλεύει το χθες, καλό είναι να βγαίνουν ταινίες που έρχονται από τα βάθη του χρόνου, που μας θυμίζουν καλύτερες εποχές και τα παιδικά μας χρόνια. Μακάρι τα Στρουμφάκια να ανοίξουν τον δρόμο για την μεταφορά κι άλλων θρυλικών κλασικών καρτούν προς τις αίθουσες.. Για φανταστείτε την Κινηματογραφική Μεταφορά του Ταξιδιού του Νιλς Χόγκελσον..

Αν είστε πιτσιρίκια ή αν έχετε μεγαλώσει με αυτά τα πλασματάκια, σας προτείνω να δείτε αυτή την ταινία και ένα είναι το σίγουρο.. Ότι στο τέλος της προβολής θα την έχετε.. Στρουμφίσει για τα καλά :-D