[πρεμιέρα: 24/01/08]
Υποψήφιο για 7 Όσκαρ το 2008.
Απέσπασε 1 Όσκαρ: Μουσικής.
Κοινωνική-Δραματική Εποχής / Σκηνοθεσία: Τζο Ράιτ / Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς ΜακΑβόι, Κίρα Νάιτλι, Ρομόλα Γκαράι, Βανέσα Ρεντγκρέιβ / Παραγωγή: Μ. Βρετανία, 2007 / Διάρκεια: 123 λεπτά / Διανομή: U.I.P.
Υπόθεση: Το 1935 λίγο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η 13χρονη Μπαραϊόνη ζηλεύοντας το φλερτ, της μεγαλύτερης αδερφής της, έφτασε στο σημείο να πει ένα ψέμα που ήταν καθοριστικό για την ζωή κάποιων ανθρώπων. Κάποια στιγμή το μετανιώνει, αλλά υπάρχει χρόνος για την εξιλέωσή της;
Το μυθιστόρημα του Ιάν Μακγιουάν «Εξιλέωση», μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη. Ο σκηνοθέτης Τζο Ράιτ (Περηφάνια και Προκατάληψη) παρουσιάζει -ή τουλάχιστον προσπαθεί- ένα ειδύλλιο, την φρίκη του πολέμου και ένα σημαντικό ψέμα που καθορίζει τη ζωή δύο ανθρώπων.
Όταν ακούς ότι μία ταινία είναι υποψήφια για 7 όσκαρ κι έχει επιλεγεί ως καλύτερη ταινία στις Χρυσές Σφαίρες, οι προσδοκίες σου αυξάνονται. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι πρόκειται για μία σημαντική παραγωγή, με εξαίσια φωτογραφία, αξιόλογη καλλιτεχνική διεύθυνση, καλή μουσική επένδυση και προσεγμένη ενδυματολογικά. Όλα αυτά αρκούν για να καθηλώσουν τους οφθαλμούς του θεατή, τι γίνεται όμως με τα συναισθήματα και το ενδιαφέρον του; Η ταινία αυτά τα δύο τα βάζει στον καταψύκτη και τα βγάζει λίγο πριν το φινάλε, αλλά δεν προλαβαίνουν να αποψυχτούν.
Ο θεατής «βομβαρδίζεται» από εικαστικές εικόνες που δεν υποστηρίζονται αντίστοιχα δραματουργικά, σεναριακά και ερμηνεύτηκα. Κάποιες στιγμές νιώθεις ότι παρακολουθείς αλληλένδετα φανταχτερά διαφημιστικά σποτάκια, με μόνη συνοδεία μία μουσική υπόκρουση και τους ήρωες να περιφέρονται εδώ κι εκεί σαν χαμένοι. Οι διάλογοι λιγοστοί και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Οι ερμηνείες χωρίς βάθος, κυρίως από την Κίρα Νάιτλη (δικαίως δεν είναι υποψήφια για όσκαρ). Έδειχνε να νοιάζεται περισσότερο για το πως θα την κολακεύσει ο φακός, μένοντας ατσαλάκωτη ερμηνεύτηκα (και μονίμως με το ίδιο υφάκι - το γνωστό της με το μισάνοιχτο στόμα-), παρά να αποδώσει πειστικά το ρόλο. Πάντως σε αυτό της το ρόλο ευχαριστήθηκε βουτιές στη λίμνη και αμέτρητα τσιγάρα, ανταγωνίστηκε επάξια στο κάπνισμα τον Κλίντ Ίστγουντ των παλιών γουέστερν.
Όσον αφορά το ειδύλλιο της ταινίας, δεν σε πείθει και δεν συμπάσχεις στο δράμα των ηρώων. Στην εσπευσμένη προσπάθειά του το φιλμ να συγκινήσει τον θεατή, χρησιμοποιεί κάποιες σκηνές, με τρόπο που σε παραπέμπουν σε παρωδία αισθηματικών ταινιών (χαρακτηριστική η σκηνή που η Σεσίλια χαιρετάει τον αγαπημένο της και φεύγει με το λεωφορείο και εκείνος όταν την βλέπει να απομακρύνεται αρχίζει να τρέχει πίσω από το λεωφορείο να την προλάβει). Το θέμα της ταινίας αποτελεί εύφορο έδαφος για συγκινήσεις, αλλά δεν «οργώθηκε» κατάλληλα.
Τα συχνά πισωγυρίσματα, συμβάλουν στο να χάνεις την ροή των γεγονότων, η οποία έτσι κι αλλιώς έχεις την αίσθηση ότι δεν κυλάει. Δεν δίνει την αίσθηση ενός εγχειρήματος γερά δομημένου. Το φιλμ δείχνει μικρότερης διάρκειας και ότι θα μπορούσε να συρρικνωθεί σε ένα μισάωρο τηλεοπτικό επεισόδιο. Αρκεί να περιορίζαμε την εκθαμβωτική φλυαρία των εικόνων. Θα έπρεπε να δίνει έμφαση και ανάλυση σε ορισμένα σημαντικά δραματουργικά στοιχεία: Όπως το να προσπαθήσει ο κατηγορούμενος, να υπερασπίσει την αθωότητα του έστω με ένα διάλογο. Κατηγορήθηκε και μετά είδαμε την σύλληψη κατευθείαν!!! Επίσης θα έπρεπε να έχουμε μία εικόνα για την ζωή του στη φυλακή, από την σύλληψη ξαφνικά τον είδαμε στον πόλεμο!!! Προς το τέλος, ο θεατής λίγο (όσο πατάει η γάτα) νιώθει ότι υπάρχει κάποια εξέλιξη, αλλά είναι είδη πολύ αργά για να «Εξιλεωθεί» η ταινία, διότι μετά από λίγα λεπτά πέφτουν οι τίτλοι τέλους.
Η όποια θετική εντύπωση αφήσει το φιλμ, θα το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στην φωτογραφία του και τα σκηνικά. Δεν περνάει απαρατήρητη η πλούσια χρωματική παλέτα της ταινίας και το δέσιμο των χρωμάτων μεταξύ τους, όπως στο σημείο όπου το πράσινο φόρεμα της Κίρα Νάιτλη συνδυάζεται απόλυτα με το καταπράσινο δάσος στο οποίο κάνει περίπατο. Τα σκηνικά και τα ενδύματα καταφέρνουν να αποδώσουν πιστά το κλίμα της εποχής του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αν θέλετε να δείτε μία ταινία «χάρμα οφθαλμών», προσέλθετε, αν ζητάτε να κεντρίσετε κι άλλες αισθήσεις σας, ας απέχετε!